Wiewiórka pospolita Sciurus vulgaris – występuje w Polsce pospolicie. Można spotkać ją w każdym typie lasu, choć najczęściej w lasach liściastych i mieszanych. Jest ona częstym mieszkańcem parków, zalesień, przydomowych ogrodów oraz sadów. Poza Polską, wiewiórkę można obserwować w całej Europie i północnej Azji.
Zwierzę to żywi się głównie orzechami, żołędziami oraz nasionami np. z szyszek sosny. Najczęściej można je spotkać żerujące w pobliżu dębów oraz orzechów laskowych. Mają one bardzo mocne zęby, którymi bez problemu przegryzają skorupy orzechów i żołędzi.
Bardzo charakterystyczny jest puszysty ogon, dzięki któremu wiewiórka zdolna jest do niebywałych akrobacji wśród gałęzi drzew. Długie silne tylne nogi umożliwiają wiewiórce skok nawet na odległość do 6 metrów. Szpiczaste uszy wiewiórki są zakończone drobnymi pędzelkami, które dopełniają obrazu uroczego gryzonia.
Wiewiórka zamieszkuje samodzielnie zbudowane gniazda, które najczęściej znajdują się w koronie drzew przy rozgałęzieniu konarów. Często na swoje lokum wybiera również dziuple lub gniazda ptaków. Wiewiórki są sprzymierzeńcem leśników. Robią one zapasy orzechów i żołędzi na zimę, o których często zapominają. Dzięki temu z ukrytych i nie zjedzonych nasion na wiosnę wyrastają młode drzewa.
