Dąb czerwony Quercus rubra todrzewo o rozłożystej, szerokiej koronie, pochodzące z Ameryki Północnej. Kora długo pozostaje gładka i popielata, dopiero u starszych okazów jest spękana. Liście dorastają do 22 cm długości i mają od 3 do 5 par ościsto ząbkowanych klap. Jesienią liście przebarwiają się intensywnie na kolor czerwonobrązowy. Owoce dębu czerwonego różnią się wyglądem od żołędzi rodzimych gatunków. Są bardziej okrągłe, pękate, czerwonobrązowe, błyszczące i z widocznymi podłużnymi paskami, a u podstawy płaskie, osadzone w płytkiej miseczce. Dojrzewają dopiero jesienią drugiego roku.
Dąb czerwony w swojej ojczyźnie jest najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem ze swego rodzaju, zyskał popularność ze względu na szybki wzrost, małe wymagania glebowe, odporność na mrozy i zanieczyszczenia powietrza. W Europie dąb czerwony uprawiany jest od początku XVIII wieku, a obecnie uznawany za gatunek inwazyjny, wypierający rodzime dęby. Motyw liści tego drzewa, pomimo jego amerykańskiego pochodzenia, możemy zobaczyć na rewersie polskich monet.
