29 marca 2024 roku zmarła

ŚP. DR EWA PRZESMYCKA

Urodzona 8 października 1934 roku.

W latach 1957–1990 była pracownikiem Zakładu Geografii Regionalnej
na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UMCS, kolejno na stanowisku asystenta, adiunkta i starszego wykładowcy.

Autorka ponad dwudziestu prac: rozpraw naukowo-badawczych, popularnonaukowych, podręczników, zeszytów ćwiczeń, haseł słownikowych. Współautorka podręcznika i zeszytu ćwiczeń do geografii regionalnej Europy i Azji.

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Rodzinie i najbliższym przekazujemy wyrazy współczucia.

Kolegium Dziekańskie
Wydziału Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej UMCS

Uroczystości pogrzebowe odbędą się 9 kwietnia 2024 r. o godz. 10:00 w kaplicy cmentarnej przy ul. Lipowej w Lublinie.

Dr Ewa Przesmycka

            Urodziła się 8 października 1934 roku w Wilnie. W mieście tym spędziła lata wczesnego dzieciństwa i okres okupacji. Po wyzwoleniu Lublina, wraz z matką – żoną polskiego oficera, repatriowały się i dołączyły do osiadłej tutaj rodziny.
            Wykształcenie podstawowe i średnie zdobyła podczas 11 lat nauki w Szkole Ogólnokształcącej im. Unii Lubelskiej w Lublinie, w której geografii uczyła prof. Aniela Chałubińska. W latach 1952-1956 studiowała geografię na UMCS. Po ukończeniu studiów została skierowana do pracy w Wojewódzkim Zarządzie Przemysłu – Grupa Wiertnicza w Lublinie, gdzie zatrudniono ją początkowo na stanowisku technika, a następnie kierownika sekcji geologicznej. Dzięki staraniom prof. Anieli Chałubińskiej od 1 września 1957 roku została przyjęta do nowo utworzonej Katedry Geografii Regionalnej na stanowisko młodszego asystenta. Pod jej kierunkiem we współpracy z Michałem Janiszewskim ukierunkowana została do pracy naukowej i dydaktycznej.
            W roku 1967 Ewa Przesmycka uzyskała stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych za pracę: Typologia granic fizycznogeograficznych regionów Wyżyny Małopolskiej, wykonaną pod kierunkiem prof. Anieli Chałubińskiej. W roku 1968 przeszła na etat adiunkta, a w 1980 została starszym wykładowcą. W Zakładzie Geografii Regionalnej pracowała nieprzerwanie przez 33 lata, aż do 1990 roku, kiedy odeszła na własną prośbę na emeryturę.
            W pracy badawczej koncentrowała się na problematyce typologii granic fizycznogeograficznych regionów oraz drożności Alp i ich roli komunikacyjnej w Europie. Latem 1958 roku odbyła wspólnie z prof. A. Chałubińską wyjazd naukowy do Francji i w Alpy. Wyniki przeprowadzonych wówczas badań zostały wykorzystane w publikacjach oraz zajęciach dydaktycznych z geografii regionalnej Europy.
            Dr Ewa Przesmycka opublikowała ponad dwadzieścia prac: rozpraw naukowo-badawczych, popularno-naukowych, podręczników, zeszytów ćwiczeń oraz haseł dotyczących charakterystyki fizycznogeograficznej województw: lubelskiego, chełmskiego, bialskopodlaskiego i 29 miast w Encyklopedii PWN.
            Była znakomitym i wymagającym nauczycielem. Prowadzone przez nią zajęcia z geografii fizycznej Polski oraz geografii regionalnej Europy stały zawsze na wysokim poziomie, były interesujące, komunikatywne, bogato ilustrowane własnymi fotografiami i rysunkami. Ponadto brała udział w opracowywaniu skryptów i innych pomocy dydaktycznych dla studentów.
            Poza obowiązkami na uczelni aktywnie uczestniczyła w dokształcaniu kadr nauczycielskich, początkowo w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Lublinie, a następnie w Ośrodku Metodycznym.
Jest współautorką podręcznika i zeszytu ćwiczeń do geografii regionalnej Europy i Azji. Nowatorstwo ujęcia treści oraz dostosowanie do zmieniających się wymagań programowych sprawiły, że osiągnął on aż 13 wydań.
            Należała do Polskiego Towarzystwa Geograficznego i przez kilka lat pełniła funkcję Sekretarza Oddziału Lubelskiego.
            Za inwencję, staranność i rzetelność, którą cechowały się jej prace badawcze i zajęcia dydaktyczne dr Ewa Przesmycka była wielokrotnie nagradzana: Nagrodą Rektora w 1977 roku, Złotym Krzyżem Zasługi w 1978 roku, Nagrodą Rektora II stopnia za szczególne osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej i wychowawczej w roku 1979 i III stopnia w 1981. W 1989 roku otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Ewa Skowronek