Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
W dniu 2 maja br. zmarła w Kijowie Profesor Sofia Berezanska z domu Baranowicz, ukraińska archeolog, wybitna badaczka epoki brązu, którą łączyły więzy zawodowe i przyjacielskie z lubelskimi archeologami.
S. Berezanska urodziła się 15 maja 2025 r. w Kamieńcu Podolskim. Wcześnie osierocona przez ojca, dzieciństwo i wczesną młodość spędziła wraz z rodziną na zesłaniu.
Ukończyła Wydział Historyczny Uniwersytetu Kijowskiego (w 1948 r.), a następnie (w 1953 r.) studia podyplomowe w Instytucie Archeologii Akademii Nauk Ukraińskiej SRR (obecnie Instytut Archeologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy).
Całe swoje życie zawodowe związała z tą instytucją, osiągając kolejne stopnie naukowe, prowadząc intensywne badania terenowe (do najważniejszych można zaliczyć wieloletnie prace w Pustynce, a także w Neteszynie i Hordejevce) i gabinetowe, które przyczyniły się do uporządkowania i pogłębienia wiedzy o społecznościach epoki brązu i początków epoki żelaza w strefie leśnej i leśnostepowej na terenie Ukrainy. Aktywność zawodową kontynuowała jeszcze przez kilkanaście lat po przejściu na emeryturę (w 1997 r.).
Wyróżniła kulturę ceramiki wielowałeczkowej, a także wschodniotrzciniecką i lebiedowską, opracowując ich pierwsze ujęcia syntetyczne. Prowadząc w latach 60. XX w. prace wykopaliskowe w Pustynce, opracowała też metodykę identyfikacji i pełnego rozpoznania organizacji przestrzeni na stanowiskach osadowych. Na dorobek publikacyjny Profesor Berezanskiej składa 10 książek, w tym pięć autorskich oraz około 110 artykułów naukowych.
Była wielką osobowością w świecie ukraińskiej nauki, życzliwym i z gruntu dobrym Człowiekiem. Pozostawiła trwały ślad w naszych sercach i pamięci.
opr. Halina Taras