Wydaje się oczywistym, że część sztuki - poszczególne jej dzieła - ulegają zapomnieniu i to nie tylko w tym sensie, że gubią się w muzealnych magazynach i nikt o nich nie pamięta, ale też i takim, że przestają być dla nas w pełni znaczące. Jeśli przyjmiemy założenie, że dla sztuki istotny jest kontekst, w którym powstaje (godzina historyczna i społeczne otoczenie), to jeśli ów kontekst przemija - wraz z nim odchodzi również zrodzona w jego ramach sztuka. Nawet jeśli rozpoznajemy kontekst, to tylko z poręki historyków, a więc nie doświadczamy w sposób bezpośredni.

Czy i jak możemy uchronić sztukę przed tego rodzaju zapomnieniem? Czy miniona sztuka może być dla nas czymś więcej niż tylko pomnikiem historii? Skoro łatwiej nam zapominać sztukę dzisiejszą, a ciągle pamiętamy dzieła epok minionych, to czy historyczność sztuki nie wybija się na plan pierwszy?

Zapraszamy do udziału w interdyscyplinarnej debacie na temat: estetycznych i filozoficznych kontekstów problematyki pamięci, artystycznych narracji przeszłości, poetyk pamięci, modi pamięci i sztuki pamiętania oraz innych zagadnień powiązanych z dyskursem pamięci w sztuce, a także w jej kulturowym i społecznym otoczeniu.

Program konferencji

Szczegółowe informacje