Zespół badawczy: Małgorzata Wrzesień, Karolina Tymoszuk, Jacek Jachuła
Jedną z przyczyn spadku różnorodności i liczebności owadów zapylających jest zmniejszenie się różnorodności siedlisk w krajobrazie rolniczym. Wśród działań na rzecz ochrony zapylaczy wymienia się utrzymywanie siedlisk zasobnych w gatunki dostarczające pyłku i nektaru. Wciąż jednak brakuje danych empirycznych, przedstawiających zasoby pokarmowe dla zapylaczy, szczególnie w ujęciu przestrzennym (dla różnych typów siedlisk i krajobrazu) oraz czasowym (rozkład zasobów w ciągu sezonu). Zespół badawczy zajmuje się oceną bogactwa gatunkowego, różnorodności, kompozycji flory oraz ilości pokarmu pyłkowego i cukrowego dostarczanego owadom zapylającym przez florę siedlisk naturalnych i półnaturalnych (lasy, łąki) i przekształconych przez człowieka (uprawy sadownicze i uprawy rzepaku, a także siedliska marginalne: zadrzewienia śródpolne, przydroża, nasypy kolejowe, miedze, grunty odłogowane). Do znaczących osiągnięć zespołu należy wykazanie, że siedliska marginalne w krajobrazie rolniczym Polski południowo-wschodniej dostarczają znaczących ilości pokarmu dla zapylaczy w skali krajobrazu (ok. 40% całkowitej masy cukrów oraz ok. 20% całkowitej masy pyłku) i łagodzą stres pokarmowy pszczół miodnych i trzmieli w okresie ich najbardziej intensywnego rozwoju
