Dokument ten powstał w 1988 roku w Bolonii, w trakcie obchodów 900-lecia najstarszego uniwersytetu w Europie, i został podpisany przez 388 rektorów zgromadzonych na tej uroczystości. Jest jednym z najważniejszych dokumentów środowiska naukowego. Określa zarówno rolę uniwersytetu jako instytucji, wokół której koncentruje się życie społeczne, jak i precyzuje podstawowe zasady, które muszą stanowić podstawę działalności uniwersytetu.
Sygnatariusze Karty Bolońskiej zobowiązali się strzec akademickich wartości tolerancji, szacunku i otwartości. Uczelnie w duchu bolońskich postanowień mają być centrum życia społecznego i miejscem spotkań ucznia z mistrzem. Szkoły zobowiązały się też stworzyć jednolity system oceniania i promowania, co ma ułatwić zatrudnienie absolwentów za granicą oraz ich pracę naukową na innych uczelniach. Mają też wypracować identyczny system kształcenia w oparciu o studia licencjackie i magisterskie.
Efektem tych działań ma być wspólny obszar szkolnictwa wyższego, niezależny od podziałów politycznych, kulturowych i językowych. Sygnatariuszami Karty Bolońskiej byli przedstawiciele 12 polskich uczelni wyższych reprezentujących (w kolejności alfabetycznej):
