Artyści biorący udział:

Anna Barańska, Krzysztof Bartnik, Jakub Ciężki, Mariusz Drzewiński, Jan Ferenc, Piotr Korol, Donat Kowalski, Marek Mazanowski, Maria Polakowska-Prokopiak, Artur Popek, Wiesław Proć, Kamil Siczek, Adam Skóra, Kamil Stańczak, Tomasz Świerbutowicz, Sławomir Toman, Anna Waszczuk, Jacek Wojciechowski, Zbigniew Woźniak, Walenty Wróblewski, Tomasz Zawadzki, Stanisław Żukowski.

Znany krytyk i teoretyk sztuki Stefan Morawski miał kiedyś powiedzieć, że malarz może tworzyć bez pędzli i farby, ale nie może malować bez powodu.

Dla malarzy ISP te powody (inspiracje) są bardzo różne. Dla Jakuba Ciężkiego, Marka Mazanowskiego, Kamila Stańczaka czy Sławomira Tomana to chłodna, analityczna obserwacja malarska różnych aspektów cywilizacji w ujęciu optycznym, gdzie dbałość o stronę formalną idzie w parze z refleksją krytyczną na temat rzeczywistości. Materia obrazu, jego struktura i parametry konstrukcyjne stanowią główny problem artystyczny w pracach Tomasza Zawadzkiego, Piotra Korola i Wiesława Procia, którzy formę i treść splatają w spójną jednię. Podobnie malarski gest i dynamiczna ekspresja dominujące na płótnach Donata Kowalskiego i Walentego Wróblewskiego zdają się potwierdzać tezę McLuhana, że medium (forma) może się stać przekazem. Elementy rzeczywistości, recykling materiałów „z odzysku” i recykling znaczeń to domena Anny Waszczuk i Marii Polakowskiej-Prokopiak, które wspólnie prowadzą pracownię Eko-artu. Geometria z kolei to obszar, w którym sytuuje się twórczość Mariusza Drzewińskiego, motywy posadzek z Drohobycza, Wenecji i innych miejsc nacechowanych kulturową tradycją rekonstruuje na płótnach w konwencji zbliżonej do op-artu. Minimalizm dominuje w twórczości Anny Barańskiej, Krzysztofa Bartnika, Jana Ferenca i Adama Skóry, którzy, każde z osobna i w sobie właściwy sposób rozwijają oryginalne strategie artystyczne. Osobne światy malarskie kreują: Artur Popek, Jacek Wojciechowski i Zbigniew Woźniak czerpiąc z zasobów pamięci i wyobraźni, gdzie autorska paleta barw, deformacja kształtu i swoisty klimat czynią ich twórczość oryginalną i niepowtarzalną. Natomiast Kamil Siczek, Tomasz Świerbutowicz i Stanisław Żukowski to artyści, dla których ważnym zagadnieniem jest problem przestrzeni w obrazie, ale też światło, kolor i układ kompozycyjny, czyli najbardziej rudymentarne elementy budowy obrazu malarskiego, które wykorzystują do rozwijania swoich artystycznych narracji.

Dorobek malarski pracowników Instytutu Sztuk Pięknych to konglomerat wielu odmiennych (czasem dość skrajnych) postaw twórczych, zarówno w obrębie technik i konwencji malarskich, jak też w zakresie poruszanych tematów; od krytycznego namysłu nad rzeczywistością społeczną, poprzez interpretację natury aż po realizacje metamalarskie, gdzie forma staje się treścią.

Sławomir Toman