W koncepcji dzieł Tomana uderza duża ambiwalencja, jak też łatwość przechodzenia między poszczególnymi znaczeniami: od powierzchowności do nieprzeniknionej głębi, od dosłowności do intelektualizmu, od groteski do paradygmatu absurdu ludzkiej egzystencji. Suma rozłączna to kolekcja wyselekcjonowana z obrazów, które powstawały na przestrzeni dwudziestu lat. Prezentowane płótna nie zawsze pojawiały się w tej samej, co tu, konfiguracji. Toman od lat pozostawia większość swoich prac bez tytułu, otwierając się na perspektywy kolejnych aranżacji. Dzięki czemu, podobnie jak w Grze w klasy Cortazara, między poszczególnymi cząstkami Sumy rozłącznej ujawniają się luźne pola semantyczne, tworzą łańcuchy dla każdego odbiorcy innych, na nowo odkrywanych asocjacji. (Justyna Gorzkowicz)
