Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
Stanowisko Sekretariatu Rady Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP w sprawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 roku
Prezydium Rady Szkolnictwa Wyższego i Nauki Związku Nauczycielstwa Polskiego wyraża głębokie zaniepokojenie decyzją Trybunału Konstytucyjnego w sprawie wykluczenia możliwości legalnego przerwania ciąży ze względu na prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu.
Tak ważnych problemów społecznych nie rozwiązuje się stosując rygorystyczne prawo, nakazy i zakazy. Powinno się to robić w toku dyskusji ze wszystkimi środowiskami, wykorzystując dostępną wiedzę naukową, przy współpracy ekspertów z zakresu medycyny, psychologii, socjologii i innych dziedzin. Decyzja Trybunału Konstytucyjnego oznacza zaostrzenie i tak bardzo represyjnego prawa antyaborcyjnego w Polsce i niemal zupełne wykluczenie możliwości legalnego przerwania ciąży.
Jako związek zawodowy bardzo poważnie traktujemy kwestię przeciwdziałania dyskryminacji. Każda jej forma jest uderzeniem nie tylko w grupy będące jej ofiarami, ale także w solidarność pracowniczą, która jest istotą działania ruchu związkowego. W tym przypadku mamy do czynienia z bezwzględnym atakiem na kobiety, które zmusza się do donoszenia ciąży i rodzenia, mimo stwierdzenia nieodwracalnych wad płodu, a to ociera się o tortury. Stawianie własnych przekonań ideologicznych ponad dobro milionów kobiet jest skandaliczne, jak miało to miejsce w przypadku tej decyzji.
Kobiety stanowią istotną część społeczności akademickiej. Jako Związek solidaryzujemy się ze wszystkimi kobietami, które czują się zagrożone i dotknięte wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego. Uważamy, że Rząd powinien zabezpieczyć realne środki finansowe oraz rzeczywiste formy pomocy dla rodzin decydujących się na wychowywanie głęboko upośledzonych dzieci, a nie mocą prawa decydować za kobiety co mają w kwestii takich dzieci robić.
