Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
Z wielką przyjemnością informujemy o kolejnej publikacji naukowej prof. dr hab. Ireny A. Pidek (Katedra Geomorfologii i Paleogeografii UMCS) opublikowanej na łamach Quaternary International: Pidek I.A., Poska A., Hrynowiecka A., Brzozowicz D., Żarski M., 2021. Two pollen-based methods of Eemian climate reconstruction employed in the study of the Żabieniec-Jagodne palaeolakes in central Poland. Quat. Int. https://doi.org/10.1016/j.quaint.2021.09.014 Celem badań było oszacowanie zakresu zmienności klimatu w Polsce Środkowej w okresie interglacjału eemskiego (MIS 5e). Wysokorozdzielcze zapisy pyłkowe są dostępne dla wszystkich siedmiu RPAZ typowych dla tego interglacjału w Europie Środkowej. Te zapisy pyłkowe zostały wykorzystane do oszacowania całkowitego rocznego opadu i średniej rocznej temperatury, jak również średnich temperatur najcieplejszych i najzimniejszych miesięcy w oparciu o metodę wskaźników roślinnych i technikę analogu współczesnego. Rekonstrukcje wskazują, że połączenie tych dwóch metod daje znacznie jaśniejszy wgląd w zmiany klimatyczne optimum eemskiego. Wyniki potwierdziły brak drastycznego spadku temperatury w środkowym Eemie, przy wysokich sumach opadów w fazie leszczyny, po którym nastąpił spadek temperatury w późnym Eemie (faza jodłowo-świerkowa i sosnowa). Spadek opadów nastąpił w najmłodszej części fazy Carpinus, co zbiegło się z wyraźnym obniżeniem poziomu wody w jeziorach i przekształceniem ich w torfowiska. Ostatnia część eemianu charakteryzuje się spadkiem temperatury, szczególnie w najzimniejszym miesiącu, wzrostem poziomu wody w wyniku kombinacji niższego parowania i wyższej wilgotności powietrza oraz przejściem do warunków lodowcowych. Analiza głównych składowych wykazała, że wszystkie badane miejsca wykazywały ten sam wzorzec zmian. Stwierdzono, że średnia temperatura zimą, temperatura roczna i opady wykazują silną dodatnią korelację z występowaniem termofilnych drzew liściastych strefy umiarkowanej (leszczyna, lipa i jesion) typowych dla optimum środkowoeemskiego. Te trzy czynniki wykazują również ujemną korelację z występowaniem zimnolubnych drzew borealnych (brzozy i sosny) oraz taksonów terenów otwartych, charakterystycznych dla początku i końca interglacjału. Stwierdzono, że średnia temperatura lipca jest dodatnio skorelowana z występowaniem umiarkowanych drzew liściastych (dębu, jesionu i wiązu) charakterystycznych dla wczesnych stadiów eemskich, a ujemnie z występowaniem drzew iglastych (jodły i świerka) charakterystycznych dla późniejszych stadiów interglacjału. Publikacja ta została zrealizowana w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki nr 2017/27/B/ST10/01905 pt. „Śród-eemskie oscylacja klimatyczne. Rekonstrukcja w oparciu o multidyscyplinarne badania kopalnych osadów jeziornych Równiny Garwolińskiej (Polska Centralna)” i Estońskiej Rady ds. Badań Naukowych PRG323. Według aktualnego Wykazu Czasopism MEiN artykuł opublikowany w Quaternary International to 100 punktów. |