Rodzicielstwo (dziś raczej: parenting) nigdy nie należało do łatwych „zadań”. Praca to mozolna, na pełen etat, bez prawa do urlopu na żądanie czy innych praw pracowniczych. Z perspektywy dziecka sytuacja wygląda zapewne jeszcze gorzej: no bo kto by chciał słuchać (się) podstarzałych i nieco tylko większych „człowieków”, którzy „nic nie rozumieją” i których decyzji, zakazów i nakazów jednocześnie nie sposób pojąć (jak mawia młodzież: „to matka/ojciec - tego nie zrozumiesz...”); kto by chciał słuchać dorosłych, którzy oburzają się na dziecięce „bo nie!”, a jednocześnie sami na swoje usprawiedliwienie są w stanie rzucić jedynie "jak będziesz miał/a własne dzieci, to zrozumiesz...”. W XXI wieku, w dobie dominacji technologii komunikacyjnych relacje rodzica z dzieckiem - dość już skomplikowane - wydają się jeszcze bardziej zagmatwane.