Tele(nie)obecność
Jesteśmy, a jakby nas nie było. Nie ma nas, a jednak jesteśmy. Tymi enigmatycznymi słowami moglibyśmy opisać naszą obecną sytuację - w szkole, na uczelni, w biurze. Technologicznie zapośredniczeni jesteśmy rozproszeni - stajemy się własnymi głosami, obrazami, awatarami; możemy być w wielu miejscach niemal jednocześnie, ale w żadnym z nich nie jesteśmy u siebie. Także nasze dotychczasowe schronienia - mieszkania, domy - przestały być tylko nasze. Wpuszczamy do nich naszych współpracowników, nauczycieli, studentów. Pytanie, czy teleobecność jest naszą jedyną przyszłością? Czy wirtualne second life stanie się niebawem naszym jedynym życiem, przyprawianym tylko okazjonalnie spotkaniami w tzw. realu? Pytania to być może nieco tendencyjne, postawione z perspektywy dziaderskiego sentymentu i geriatrycznej melancholii, jednak kryją się za nimi powody, które... zdradzimy naszym słuchaczom już dziś (28.01), jak zwykle o 19.00, jak zwykle w Radiu Centrum.