Chemia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej
Wraz z utworzeniem Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej (23 października 1944 roku) rozpoczęła swoją pracę sekcja chemiczna, która wchodziła w skład Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Sekcję chemiczną tworzyły wówczas trzy Katedry: Chemii Nieorganicznej, Chemii Fizycznej i Chemii Organicznej. Kiedy w roku akademickim 1951/52 wyodrębnił się Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii, sekcja chemiczna była reprezentowana przez cztery katedry. Oprócz trzech wymienionych poprzednio, powołana została Katedra Mineralogii i Krystalografii.
Pierwszymi kierownikami i organizatorami pracowni studenckich i laboratoriów badawczych byli:
- prof. Władysław Wiśniewski (1944-47), prof. Włodzimierz Hubicki (od r. 1947) – Katedra Chemii Nieorganicznej,
- prof. Andrzej Waksmundzki (od r. 1944) – Katedra Chemii Fizycznej,
- prof. Marian Godlewicz (od r. 1944), prof. Wojciech Dymek (1951-55), prof. Marian Janczewski (od r. 1955) – Katedra Chemii Organicznej,
- prof. Maria Turnau-Morawska (1944-51) – Katedra Mineralogii i Petrografii oraz doc. Tadeusz Penkala (od r. 1957) – Katedra Mineralogii i Krystalografii.
W roku 1963 została utworzona piąta katedra, Katedra Technologii Chemicznej, którą kierował prof. Karol Akerman.
Pierwsze laboratoria były organizowane od podstaw i mieściły się w pomieszczeniach adaptowanych w różnych budynkach mieszkalnych oraz w Gimnazjum im. S. Staszica przy al. Racławickich. Dopiero po dziesięciu latach (w roku 1953 i 1954) pracownie chemiczne otrzymały własne lokale. Było to możliwe po wybudowaniu dwóch gmachów przeznaczonych dla sekcji chemicznej i fizycznej, czyli budynku Małej Chemii (pl. M. Curie-Skłodowskiej 2) oraz budynku Fizyki (obecny adres pl. M. Curie-Skłodowskiej 1). W latach siedemdziesiątych zostały przekazane do użytku dwa kolejne budynki: Duża Chemia (1972 r.) przy ul. M. Curie-Skłodowskiej 3 oraz pawilon Zakładu Chemii Organicznej (1975 r.) przy ul. Glinianej 33. Dobre warunki lokalowe pozwoliły na rozwój laboratoriów badawczych i studenckich oraz zwiększenie liczby pracowników naukowych.
W roku akademickim 1969/70 przeprowadzono reorganizację wszystkich polskich szkół wyższych. W miejsce katedr powstały zakłady, które weszły w skład instytutów grupujących zakłady o podobnym profilu działalności.
Na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii utworzono 3 instytuty kierunkowe:
- Instytut Chemii, Instytut Fizyki i Instytut Matematyki. Pierwszym dyrektorem Instytutu Chemii został prof. dr hab. Jarosław Ościk.
- 1 lutego 1989 r. wchodzący w skład Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii – Instytut Chemii został przekształcony w samodzielny Wydział Chemii. Pierwszym dziekanem Wydziału Chemii został jego dotychczasowy dyrektor prof. dr hab. Kazimierz Sykut.
- W roku 1982 uruchomione zostały międzywydziałowe studia Ochrona Środowiska” na Wydziałach Chemii i BiNoZ.
W ramach Wydziału istniała: 1 Katedra (obejmująca 4 Zakłady), 13 Zakładów (łącznie 17 Zakładów), 1 Pracownia i 1 Wydziałowe Laboratorium Analityczne. Na Wydziale pracowało 245 osób, w tym 147 nauczycieli akademickich (47 zatrudnionych na stanowiskach profesorów lub adiunktów habilitowanych).
Efekty kształcenia studentów i kadry naukowej w ciągu 68 lat istnienia kierunku chemicznego na UMCS:
- około 6900 absolwentów z dyplomami magistra chemii, magistra ochrony środowiska,
- 392 wypromowanych doktorów nauk chemicznych,
- 104 przewody habilitacyjne zakończone nadaniem stopnia doktora habilitowanego
Wspomnienie prof. Kazimierza Sykuta nt. historii powstania Wydziału Chemii.
