Bij dobrze, aż się na niej skóra podrze. Te słowa „wsparcia” słyszy mąż, który bije żonę. Co grosza, słyszy je od niemal całej rodziny żony... Czy ktoś ją poratuje? Posłuchajcie smutnej pieśni rodzinnej z naszej taśmoteki. Została nagrana w 1964 roku w Kawęczynie (gmina Szczebrzeszyn). Śpiewa pani Aniela Sadło urodzona w 1914 roku.
1. Nieszczęsna dola, mąż żone bije,
żadna rodzina nie pożałuje.
2. Przyjedź, przyjedź, tatunieńku,
na siwym koniku, pożałujesz mie.
3. Tatunio jedzie w cisowe wrota,
na niem czapeczka z samego złota.
4. A bij, zięciu, córke dobrze,
jaz sie na niej skóra podrze, szelma, ladaca.
5. Nieszczęsna dola, mąż żone bije,
żadna rodzina nie pożałuje.
6. Przyjedź, przyjedź, matuleńku,
na siwym koniku, pożałujesz mie.
7. Mamusia jedzie w cisowe wrota,
na niej chusteczka z samego złota.
8. A bij, zięciu, córke dobrze,
aż sie na niej skóra podrze, szelma, ladaca.
9. Nieszczęsna dola, mąż żone bije,
żadna rodzina nie pożałuje.
10. Przyjedź, przyjedź, siostrunieńku,
i na siwym koniku, pożałujesz mie.
11. Przyjiżdża siostra w cisowe wrota,
na niej bluzeczka z samego złota.
12. A bij, szwagrze, siostre dobrze,
aż sie na niej skóra podrze, szelma, ladaca.
13. Nieszczęsna dola, mąż żone bije,
żadna rodzina nie pożałuje.
14. Przyjedź, przyjedź, braciszejku,
na siwem koniku, pożałujesz mie.
15. Braciszek jedzie w cisowe wrota,
wyjma szabelke z samego złota.
16. A ty, szwagrze niedorosły,
nie bijże mi mojej siostry, bo ci łeb zetne.
