Akademickie Centrum Kultury i Mediów UMCS Chatka Żaka

Wystawa ID. Sztuka – dowód osobisty jest wydarzeniem artystycznym rozpoczynającym obchody Jubileuszu 50-lecia kształcenia artystycznego w naszym uniwersytecie. Dokładnie 50 lat temu rok akademicki 1972/1973 był pierwszym rokiem prowadzenia kierunków studiów wychowanie muzyczne oraz wychowanie plastyczne. Jednocześnie obchodzimy 25-lecie istnienia Wydziału Artystycznego, który rozpoczął funkcjonowanie jako odrębna jednostka uczelniana w roku akademickim 1997/1998. Obecnie na Wydziale Artystycznym UMCS kształci się 491 studentów, w tym 125 studentów – obcokrajowców, głównie z Ukrainy. Zajęcia dydaktyczne prowadzi 96 nauczycieli akademickich zatrudnionych na Wydziale Artystycznym oraz ponad 20 pracowników innych wydziałów UMCS i specjalistów z zakresu projektowania graficznego oraz nauki gry na instrumentach. Dzisiaj Wydział Artystyczny UMCS tworzy społeczność studentów i pedagogów, którzy dzielą wspólne pasje, podobną wrażliwość i widzenie świata. Połączenie w ramach jednego Wydziału środowisk artystów muzyków i artystów plastyków sprawia, że wzajemne kontakty na gruncie artystycznym i organizacyjnym stanowią nieustanne źródło inspiracji i są motorem wielu zdarzeń i nieustannego rozwoju.

Dr hab. Alicja Snoch-Pawłowska, prof. UMCS, 
Dziekan Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

ID. Sztuka – dowód osobisty 

Młodzi artyści, studenci kierunku grafiki i malarstwa IS WA UMCS, wyrazili przekonanie, że próba określenia własnej ID jest jednym z najtrudniejszych wyzwań twórczych, swoistym wystawieniem artystycznego „dowodu osobistego”. Myśl ta, przyjęta jako znak rozpoznawczy wystawy, docieka zarówno procesu identyfikacji, jak świadomości własnego Ja, autonomii bądź utożsamiania, trwałości bądź zmienności, postawy wobec sztuki i rzeczywistości. Powstałe, na gruncie tej refleksji, obrazy i teksty są znaczące, nie tylko z racji indywidualnych, osobistych wyznań autorów, prawdy ich głosu wewnętrznego, ale również dlatego, że ukazują oblicze młodej generacji, jej ambicji, oczekiwań, celów. W dzisiejszym świecie erupcji kryzysów, ideologii, pandemii, wojny – podmiotowość sztuki kreśli portret niepokoju i lęku, trudność samoidentyfikacji. W nadziei i wbrew mentalności „płynnej nowoczesności”, młodzi artyści wskazują coś więcej niż sztukę, a mianowicie wartość tożsamości, zachowującej sens i ciągłość jednostkowego istnienia i wspólnoty, bez względu na presję czasu, czy okoliczności.

Wystawa składa się z trzech rozdziałów:

ID. Sztuka – dowód osobisty 2022 (malarstwo, rysunek, grafika, fotografia)
ID. 'Sztuka, moim zdaniem ...' rozmowy studentów z profesorami (Anna Barańska, Mariusz Drzewiński, Wojciech Mendzelewski, Kamil Stańczak, Grzegorz Więcek, Walenty Wróblewski, Tomasz Zawadzki)  
ID. Akcja rysowania na żywo. Koncert ANKH. Fotografia Robert Pranagal

Wystawa ID. Sztuka – dowód osobisty jest głosem problemowym i pokoleniowym, który wpisuje się  w okoliczność Jubileuszu 50-lecia kształcenia artystycznego w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Jolanta Męderowicz
kurator wystawy

Aleksandra Aleksiejuk, Pragnienie, 2022, druk offsetowy, 59,4 x 42 cm

Ciekawość i odkrywanie nowych rzeczy charakteryzuje ludzkość od początku jej istnienia. Człowiek przez całe życie ulega przemianom. Zmienia się jego wygląd, gust, poglądy, zainteresowania. To właśnie niewiedza, co przyniesie przyszłość i możliwość poznania nowych, ekscytujących rzeczy napędzają mnie do działania i pomagają lepiej zrozumieć samą siebie.

Aleksandra Aleksiejuk
4 lipiec 2022

Marta Anasiewicz, Ego, 2022, akwatinta akwaforta, 70 x 50 cm

Grafika nosi tytuł Ego, ponieważ opowiada o wnętrzu podmiotu, który został poddany przemocy. Życie emocjonalne jednostki jest bujne lecz trudne. Rozgrywa się tutaj konflikt wewnętrzny. Z jednej strony są dwie postacie, ale tak naprawdę chodzi o tą jedną. Tytuł odnosi się do słów sławnego psychoanalityka Sigmunda Freuda: „ego jest siedliskiem lęku” i właśnie to umiejscowienie emocji w strukturze psychicznej człowieka stało się tytułem pracy.

Marta Anasiewicz
14 wrzesień 2022

Jolanta Anyszek, Unit, 2022, akwaforta, 25 x 40 cm

Praca Unit porusza temat odnajdywania siebie i interakcji międzyludzkich. Przedstawia Jednostkę wykazującą ponadprzeciętne wartości, która nie potrafi wyrwać się ze społeczeństwa, w którym nie może się odnaleźć. By odszukać własną strefę komfortu musi iść na kompromisy z najbliższym otoczeniem. Problem ten dotyczy nie tylko artystów, ale i każdego wrażliwego odbiorcy.
Wnioski nasuwają się same: środowisko nie może naciskać na jednostki, które potrzebują odbiegać od ustawionych norm społecznych i wymagać, by się im poddały. Nieistotne, czy wartości te uważane są za kontrowersyjne, póki nie krzywdzą drugiego człowieka, nie powinny być osądzane. Czasem tylko tyle wystarczy, by osoby te odczuły akceptację i zrozumienie - uczucia tak potrzebne ludzkiemu gatunkowi, by normalnie funkcjonować.
Praca inspirowana była unizmem, nurtem zainicjowanym przez Władysława Strzemińskiego w pierwszej połowie XX wieku. Za główną cechę dzieł uznawana jest płaskość powierzchni, której zaprzeczano, tworząc iluzję wypukłości kształtów.
Podobne zjawisko występuję w mojej pracy. Praca powstała na matrycy o przybliżonych wymiarach 23/35 cm. Została wykonana w technice akwaforty. (...)
Unizm stał się niezwykle owocną inspiracją dla wielu artystów. Mimo, że etymologia słowa pochodzi od słowa zjednoczenie, jako temat postanowiłam przedstawić moją interpretację anytezy owego pojęcia.

Jolanta Anyszek
13 lipiec 2022

Palina Azimka, Pokoje, 2022, miękki werniks1-3, każdy: 28 x 46 cm

Prace moje są ściśle połączone z rutyną, pokojami. Szukam siebie w swoim otoczeniu.

Palina Azimka
12 lipiec 2022

Anastasiia Bezuhla, Za moment do dadaizmu, 2022, akryl, płótno na tekturze, 60 x 40 cm

Lorem ipsum dolor WAR sit amet consectetur adipiscing EXPLOSION elit mus, ultrices lectus morbi PLACE faucibus cursus facilisis PEOPLE eu vel nulla, sagittis orci montes risus SAVE iaculis nullam urna.

Anastasia Bezuhla
13 wrzesień 2022

Maryia Bohush, Lustro, 2022, fotomontaż, druk barwny, 1-2, każdy: 70 x 50 cm

Zazwyczaj ukrywa się aspekty natury ludzkiej, które nie są powszechnie akceptowane. Nie ulega jednak wątpliwości, że takie cechy charakteru są obecne w każdym z nas. Często ukrywamy je nie tylko przed otaczającymi nas ludźmi, ale także przed sobą, wpychając je w nasz cień.
Lustro - to dzieło, które odzwierciedla prawdziwą stronę natury każdej osoby. Pokazuje chaos, który jest w nas obecny. Agresywność, zazdrość, cynizm, dumę, egoizm, lenistwo, niezdecydowanie, maksymalizację - wszystko, czego się wstydzimy lub nienawidzimy u innych, jest w nas samych.
Wszyscy wiecznie uciekamy od naszej ciemnej i nieznanej strony. Jednak prędzej czy później będziemy musieli zaakceptować siebie.
Dlaczego więc zwlekać z tym momentem?
***
Uważam, że każda osoba, w tym ja, ma niektóre lub wszystkie cechy charakteru, o których pisałam. Wszyscy jesteśmy ludźmi. Każdy ma negatywne cechy. Wspominam o cechach charakteru, o których zwyczajowo się nie mówi. Nie oczekuję, że ludzie szczerze wyznają swoje grzechy. To sprawa osobista dla każdego. Dlatego nie uważam za konieczne zagłębianie się w ten temat.

Maryia Bohush
2 lipiec 2022

Wojciech Cegłowski, Dowód, 2022, plakat, 50 x 70 cm

Id – ja, dowód osobisty, życie, persona.
istnienie, szare życie, szary świat,
dekadentyzm, przemijanie,
coś typowego?
ja – moje życie – sarkazm
– śmieszny slogan?

Śmieszny slogan, a jednak poruszający
jednostkę i skłaniający do refleksji
MAM NA SWOJE ISTNIENIE DOWÓD.
OSOBISTY.

PLAKAT
NA SWOJE ISTNIENIE MAM DOWÓD
OSOBISTY.
Kolorystyka – szary? (szary człowiek)
czerń – czerwień – biel
typografia – nietypowa? A może
najbardziej powszechna
– helvetica
rozmiar – A3

Wojciech Cegłowski
23 czerwiec 2022

Angelika Jastrzębska, 50 x 50, 2020, kolografia, 25,5 x 27 cm

Nie wiem, czy istnieje coś, co mogłabym określić jako swoje ID w sztuce. Przez parę ostatnich lat nie potrzebowałam zadawać sobie takich pytań, moje prace były głównie technicznymi ćwiczeniami i poszukiwaniem warsztatu, a wartości ‘artystyczne’ pozostawały dla mnie na trzecim planie, i wydaje mi się, że przekazywałam je podświadomie poprzez warsztatowe wartości jak: kolor, tekstura kompozycja. Od rozpoczęcia studiowania jednak zmuszona zostałam do ciągłego zastanawiania się nad sensem wielu rzeczy, m.in. właśnie swojej drogi twórczej, tego jak się sprzedać, co właściwie chcę przekazać, co sprawia, że tworzenie nie sprawia mi przyjemności - być może tak właśnie ma być, patrząc na postaci przewijające się przez historię sztuki, jednak moje lęki nie napędzają mnie do działania, a blokują.
Ta seria prac zawiera dwie kolografie będące właśnie warsztatem, mechanicznym wytworem który zawiera podświadome treści, które sama nie wiem, co dla mnie oznaczają, natomiast praca 50-50 sądzę, że określa mnie idealnie, dziwaczne rozdwojenie między mną jako osobą i moją twórczością przeżarte robalem w mózgu, który mąci i nie daje spokoju.

Angelika Jastrzębska
10 wrzesień 2022

Karolina Kołudzka, Lustro, 2022, olej, płótno, 100 x 80 cm

Tożsamość artystyczną rozumiem jako indywidualny obraz każdego artysty, będący sumą tego, jak artysta postrzega samego siebie i jakim widzą go inni. Tożsamość artystyczna składa się z wielu elementów i jest wyjątkowa i oryginalna dla każdego z osobna. Wpływa na nią osobowość artysty, jego otoczenie, doświadczenia i wiara. Uważam, że jej oryginalność jest spowodowana tym, iż każdy artysta dąży do samo-ekspresji, ludzkie życia, niezależnie od tego jak podobne, są zawsze różne.
Twórcy często używają sztuki, by wyrazić samych siebie, jednak, według mnie, nie jest to do końca możliwe. Ludzie różnią się między sobą i tak samo jest z ich spojrzeniem na świat (w tym także na sztukę innych osób).
Jedno dzieło jest widziane inaczej w zależności od tego, kto na nie patrzy. Dlatego uważam, że ważniejsze niż to, co autor miał na myśli jest to, jak my sami odbieramy daną sztukę. To powoduje pewnego rodzaju granice pomiędzy tym, co próbujemy wyrazić (w tym wypadku samych siebie), a tym, co widzą inni, patrząc na nasze dzieło.
Artysta powinien czuć się wolny w wyrażaniu samego siebie poprzez sztukę, jednak w sytuacji, gdy oczekuje zrozumienia przez innych, musi mieć na uwadze normy społeczne i kulturowe jego odbiorców i to, jak wpłyną one na odbiór i zrozumienie jego pracy. W ten sposób może on zminimalizować różnice pomiędzy tym, co chce przekazać, a tym, co widzą oglądający.

Karolina Kołudzka
9 lipiec 2022

Magdalena Korona, miejsca 1, 2, 2022, malarstwo cyfrowe, eksperymentalne techniki graficzne, 70 x 50 cm każda

Aktualnie, tożsamość twórczą rozumiem jako indywidualną postawę wyrażającą się ekspresją wewnętrznych pobudek, zgromadzonych przemyśleń, a w szczególności emocji.
Nie jestem w stanie dokładnie zidentyfikować własnego Ja w sztuce, gdyż stale jestem przekonana, że nie odkryłam w całości kierunku dążenia swoich działań, choć gromadzę wiele inspiracji z różnych źródeł, otoczenia, ale też samej siebie, swojej wyobraźni. W każdym razie, jest to przestrzeń, która zdaje się stale rozwijać. Identyfikacja własnego Ja przez sztukę wobec rzeczywistości nie jest na tyle oczywista na chwilę obecną, myślę że głównym motywem mojego działania jest jednak pewne oderwanie od rzeczywistości, odrealnienie, skupienie się na kreacji wynikającej z wyobraźni, gdzie nie ma przecież granic. Ta myśl sprawia, że mam nadzieję na stworzenie czegoś ciekawego, co będzie nieco inne od rzeczy, które zazwyczaj spotykam. Mówiąc ogólnie, zdecydowanie najważniejszym w twórczości jest przekaz i to, co prace wywołują u odbiorcy, jak osoba ta jest je w stanie zinterpretować, jakie wzbudzą w niej emocje. A na to składa się w pracy niezwykle wiele czynników, każda praca niesie za sobą pewne wartości, posiada ukryte, bądź nie, symbole, symbolikę...

Magdalena Korona
12 lipiec 2022

Bartosz Kuropiejski

Autoportret transparentny, 2022, fotografia cyfrowa, 30 x 30 cm
Mój wizerunek jest w pewnym stopniu schowany w mojej osobie. Widać mnie tylko częściowo. Miejsce twarzy zajmują rzeczy znajdujące się za mną. Patrzę na świat, którego sam też stanowię fragment. Nie wiem, ile ja wiem o nim, a ile on o mnie.

Obecny, 2022, fotografia cyfrowa, 30 x 30 cm
Nawet jeśli nie jestem obecny fizycznie na ważnych dla mnie wydarzeniach, to zawsze jestem tam obecny duchowo.

Zawsze na oku, 2022, fotografia cyfrowa, 30 x 30 cm
Zinterpretowałbym tę pracę na dwa sposoby. Z jednej strony – ja zawsze mam wszystko pod kontrolą, „na oku”, czuwam nad ważnymi dla mnie sprawami, rzeczami, opiekuję się bliską osobą lub zwierzęciem. Z drugiej strony – ktoś (np. Bóg, osoba z rodziny albo urzędnik) zawsze czuwa nade mną, dogląda albo kontroluje.

Autoportret, 2022, fotografia cyfrowa, 30 x 30 cm
Chciałem tutaj pokazać tajemniczość. Jestem raczej introwertykiem i myślę, że nastrój tej fotografii w pewnym stopniu odzwierciedla moje usposobienie.

Bartosz Kuropiejski
18 lipiec 2022, 24 sierpień 2022

Oliwier Radzikowski
Portret lęku, 2022, fotografia czarno-biała, 15 x 15 cm
Divided I, 2022, grafika cyfrowa, 15 x 15 cm

Przyznam się do tego, że semestralne zajęcia (animacja kultury, konwersatorium, grafika III) pozostawiły u mnie więcej pytań o własną identyfikację artystyczną niż odpowiedzi. Zacząłem kwestionować moje podejście do galerii, instytucji kultury i czy to, co tworzę, chcę tworzyć jedynie użytkowo, dla mas, czy chcę coś przekazać więcej. I jeśli mam być całkowicie szczery, to moja odpowiedź, dalej: „nie wiem”.
Stworzyłem wiele prac przez ostatnie sześć miesięcy, które, mam poczucie, że pokazują moje ID i jak patrzyłem na nie wszystkie, to znajduję w nich jeden czynnik wspólny - LĘK. I możliwe, jest to spowodowane intensywnymi zmianami jakich doświadczyłem „poza-artystycznie” od początku tego roku, jednak na obecną chwilę to jest moja identyfikacja - LĘK, niepokój, niepewność. I pomimo, że brzmi to jak wymiana jedynie negatywnie nacechowanych słów, to rzeczą łączącą te trzy słowa jest chęć walki i nieustanne patrzenie w przód. Gdzie chcę być nieustannie lepszy, a to, co tworzę obecnie, jest jednym wielkim poszukiwaniem.
(...) Jestem najbardziej przekonany do serii geometrycznej, która pokazuje moje uczucie rozbicia przez grę kształtu i waloru. Możliwe, że mój wybór jest również częściowo uzależniony tym, że staram się ukryć to, co pokazuje wprost mnie, to, co bardziej intymne...

Oliwier Radzikowski
10 lipiec 2022

Małgorzata Rzeźnik, Dowód, 2022, akryl na płótnie, 80 x 60 x 1,5 cm

Mój dowód tożsamości, moje ID. Przed wami stawiam dowód mego istnienia. Oto JA, kawałek płótna, rozdarty ostrzem moich błędów, pokryty skorupą moich doświadczeń. Pozbawiony kończyn, które pozwoliłyby uciec i ust, które pozwoliłyby krzyczeć. Nie widzę was, ale wy patrzycie na mnie. Moja skóra próbuje ukryć przed wami moje wnętrze. Dlatego włóżcie palce w rany mojego ciała i uwierzcie.
OBIEKT PRZEZNACZONY DO OGLĄDANIA I DOTYKANIA.

Małgorzata Rzeźnik
12 wrzesień 2022

Emilia Sadkowska, Flowering, 2022, ołówek, kredka, cienkopis, papier, 60 x 40 cm

Praktycznie nic, co wychodziło spod moich rąk, nie podobało mi się. Jedyne, czego byłam pewna, to tego, że nie chcę kłamać i nie zamierzałam udawać, że moje prace są świetne, ani że jest świetnie. Planowałam być w swoim tworzeniu szczera, chciałam czerpać z tego radość i jednocześnie pokazać, że nie ma nic złego w tym, że człowiek czuje się gorzej. Ważne natomiast jest, aby umieć przeżyć też i negatywne emocje, bowiem zamykając się, blokujemy się też na wszystko piękne, co może nas spotkać. Moja praca miała wyrażać nadzieję, którą wiążę ze wszystkim, z dobrym i złym, które przydarza się w życiu.

Emilia Sadkowska
8 lipiec 2022

Damian Tchórzewski, Stres, 2022, digital art, 70 x 50 cm

W niniejszym obrazie została poruszona tematyka mojego stresu. Moim celem było przedstawić to uczucie w subiektywny, nieoczywisty sposób, ponieważ stres każdego z nas jest indywidualny, i tylko osoba, której on dotyczy jest w stanie w pełni rozumieć jego przyczyny. Zdecydowałem się przedstawić akurat stres, ponieważ jest on nieodłączną częścią mojego życia, jednak dzięki niemu paradoksalnie wzrasta moja pewność siebie, która została tu zaakcentowana postacią czarnego lwa.

Damian Tchórzewski
8 lipiec 2022

Grzegorz Warowny, Rozliczenie z przeszłością, 2022, ołówek grafitowy na płótnie, 100 x 70 cm

W sztuce staram się kłaść nacisk na nietypowe rozwiązania i brak dosłowności. Chcę aby moje prace skłaniały odbiorcę do myślenia i wywoływały indywidualne, różne emocje u każdego z nich; aby każdy zobaczył w tych rysunkach coś innego, to co akurat potrzebuje zobaczyć. Wolałbym, żeby tajemnicą zostało to, co ja myślałem tworząc pracę, a ważne stało się to, co czuje osoba oglądająca ją w danym momencie.

Grzegorz Warowny
12 wrzesień 2022

Katarzyna Winkler, Spotkania, 2022, ołówek, tusz, digital art, 30 x 40 cm

Wychodzę na dwór, jestem w dobrym nastroju, ale znowu spotykam tę dziewczynę, której twarz jest dziwnie osadzona w ciele manekina z wystawki H&Mu, czy innej sieciówki. Chce mi ponownie zepsuć humor…

Katarzyna Winkler
21 wrzesień 2022

Kinga Zarzeka, Maska I, 2022, kolografia, 70 x 50 cm

Maska I jest jedną z serii prac ilustrujących zarówno osobiste uczucia autorki jak i każdego z nas. Bezosobowe twarze i prosta sylwetka człowieka bazuje na uniwersalnej koncepcji everyman’a. Seria porusza problematykę zagubienia własnej tożsamości, samotności w tłumie oraz izolacji, również tej pandemicznej. Nieskomplikowane postacie poprzez kompozycje i multiplikacje budują emocjonalne napięcie i opowiadają historie, które konkretyzują się dopiero w świadomości odbiorcy.

Kinga Zarzeka
26 czerwca 2022

ID. 'Sztuka, moim zdaniem ...' rozmowy studentów z profesorami:

Sofiia Kovaliv, Świat geometrii, 2022, olej, płótno, 70 x 50 cm

(...) świat moich obrazów istnieje równolegle do świata, który nas otacza. Logika geometrycznych układów jest próbą uporządkowania własnego życia i refleksją w kontekście upływającego czasu. Sztuka powoduje, że życie staje się bogatsze, zmusza nas do ciągłych poszukiwań i rozważań nad sensem i celem życia, uczy pokory, tolerancji daje wolność i niezależność oraz możliwość komunikowania się z drugim człowiekiem (...).

Fragment wypowiedzi Mariusza Drzewińskiego podczas rozmowy przeprowadzonej przez Sofiię Kovaliv
2021

Agnieszka Litkowiec, Brak, 2022, akryl, płótno, 50 x 70 cm

Każdy z nas ma założony cel, bardziej lub mniej skomplikowaną formę (...). Moim zdaniem, dochodzenie do pożądanej formy jest najistotniejsze. Podczas procesu jej uzyskiwania zawsze rodzą się nowe pomysły (...). Wszelkie poczucie «braku» również jest bardzo ważne. Bo właśnie brak jest najlepszym motorem do tego, żeby coś stworzyć. Brak jest czymś, co mi przeszkadza, jakąś zadrą, która mnie kłuje. Wtedy przychodzi myśl: jak o tym opowiedzieć, by nie pokazać tego dosłownie (...).

Fragment wypowiedzi Wojciecha Mendzelewskiego podczas rozmowy przeprowadzonej przez Agnieszkę Litkowiec
24.12.2021

Malwina Rachoń, Bez tytułu, 2022, akryl, 70 x 50 cm

Sztuka to wolność, swoboda w wyrażaniu tego co czujemy, co myślimy i co dla nas ważne. Tworząc, artysta nie powinien się kierować chęcią przypodobania innym, ulegać naciskom i presji zewnętrznej. Podążać za trendami, naśladować czy kopiować innych twórców. W sztuce ważna jest autentyczność. I choć dla każdego to słowo będzie miało nieco inne znaczenie, nie jest to ważne. Ważne jest, aby pozostać sobie wiernym i wolnym…

Fragment wypowiedzi Anny Barańskiej podczas rozmowy przeprowadzonej przez Malwinę Rachoń
28.01.2022

Roberta Szczypińska, Portret Walentego Wróblewskiego, 2022, technika cyfrowa, 50 x 70 cm

Począwszy od czasów studenckich zawsze był moim zagadnieniem numer jeden. Jak wiemy, rysunek jest zawsze podstawą wszystkich dziedzin plastycznych (…), po studiach zacząłem tworzyć rysunki, już bardzo osobiste, robiłem dużo eksperymentów, które dotyczyły duktu narzędzia rysunkowego, różnych technik dotyczących właśnie wykorzystania materii różnych papierów. (…) Ale zawsze, przez całą szkołę i studia, ciągnęło mnie do użycia koloru w rysunku (…) w tej chwili zdecydowałem się na bardzo dużo koloru, stopniowo, czasami unikam koloru, czasami za dużo dodaję (…) nie uciekam do abstrakcji, ciągle oglądam świat rzeczywisty, staram się po swojemu realistycznie rysować, żeby mieć jakieś podstawy i trampolinę do odbicia, do własnych wizji, aby używać własnej ekspresji bez ograniczeń.

Fragment wypowiedzi Walentego Wróblewskiego podczas rozmowy przeprowadzonej przez Robertę Szczypińską
2 luty 2022

Mateusz Śmiertka, Ulubiona sztuka, 2022, akryl, spray, płótno, 70 x 50 cm

Mogę śmiało powiedzieć, że aktualnie moim ulubionym jest Hiperealizm. Zamieściłem pomocniczy link, bo kierunek jest szeroki i rozwija się do dziś, ale zapoczątkowany został w Stanach Zjednoczonych w 1965 roku. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Hiperrealizm

Fragment wypowiedzi Grzegorza Więcka podczas rozmowy przeprowadzonej przez Mateusza Śmiertkę
04.02.2022

Artur Tokarz
Petryfikacja, 2022, technika mieszana, 140 x 200 cm
Doskonałość kwadratu, 2022, obiekt: marker, płyta pleksi, 100,5 x 100 x 0,5 cm

Panie Arturze, ale kwadrat to forma doskonała, skończona.
Profesor WA UMCS Tomasz Zawadzki w trakcie korekty pracy, w 2021 roku.

Praca wg koncepcji własnego Manifestu stworzonego na podstawie przemyśleń cytatu Pana Profesora:

«Kwadrat to forma doskonała, skończona» - więc usłyszcie mój głos wołającego na pustyni!!!
Wy, drodzy malarze i wy drogie malarki, wystrzegajcie się kwadratu, bowiem, jeśli nie założycie maski, przebrania, wnet wpadniecie w sidła potęgi doskonałości kwadratu, a w ten czas kwadrat będzie nad wami górował tworząc nową doskonałą wizję realności istnienia.

Manifest, Artur Tokarz
9 luty 2022

Patryk Zimny, Naiwne, 2022, akryl, płótno, 50 x 70 cm

To zawsze jest dla mnie ciekawe, co ludzie mają do powiedzenia. Często tworzą jakieś dziwne historie, o których nigdy nie pomyślałem malując. Czasem te interpretacje są też trochę śmieszne albo naiwne, ale ja nie mam na to wpływu, bo każdy może interpretować jak chce. Według swoich własnych doświadczeń, przeżyć, skojarzeń itd. Ja też nie mam w głowie jednego określonego scenariusza, wymyślam obrazy na zasadzie wolnych skojarzeń. To takie kolaże ze zdjęć, wyobraźni, czasem snów, książek, filmów, wycieczek itd. Więc interpretacja innych osób ma dla mnie duże znaczenie, jest to dla mnie ciekawe, chociaż nie mogę i nie chcę jej kontrolować.

Fragment wypowiedzi Kamila Stańczaka podczas rozmowy przeprowadzonej przez Patryka Zimny
28.01.2022

ID. Akcja rysowania na żywo. Koncert ANKH (Radio Lublin 2022):

Paulina Oleksiej, Ankh: Piotr Krzemiński - gitara elektryczna, śpiew, Joanna Chudyba - skrzypce, Michał Pastuszka - gitara elektryczna, Jan Rusin - perkusja, Krzysztof Szmidt - gitara basowa, Studio koncertowe im. Budki Suflera, Radio Lublin, 17.06.2022, rysunek 1-4: tusz, karton, każdy: 29,7 x 21 cm

Julia Kulczuga, Ankh: Piotr Krzemiński - gitara elektryczna, śpiew, Joanna Chudyba - skrzypce, Michał Pastuszka - gitara elektryczna, Jan Rusin - perkusja, Krzysztof Szmidt - gitara basowa, Studio koncertowe im. Budki Suflera, Radio Lublin, 17.06.2022, rysunek 1-5: tusz, kredka, karton, każdy: 29,7 x 21 cm