Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
25 marca w Sali Rady Wydziału Politologii UMCS odbyła się konferencja prasowa poświęcona ustanowieniu przez UMCS Stypendium im. Leopolda Ungera dla adeptów dziennikarstwa. W spotkaniu udział wzięli: Rektor UMCS, dr hab. Stanisław Michałowski, prof. nadzw. i Prodziekan Wydziału Politologii, prof. dr hab. Iwona Hofman, Przewodnicząca Kapituły Stypendium.
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej ustanowił Stypendium im. Leopolda Ungera, biorąc za wzór do naśladowania życie zawodowe wybitnego publicysty, doktora honoris causa UMCS, a także doceniając jego szczególny dorobek i wkład w urzeczywistnianie najlepszych wartości pracy dziennikarskiej. Uczelnia wsparła w ten sposób inicjatywę rodziny Patrona: Matyldy Unger, Moniki Unger i Marka Ungera.
Leopold Unger urodził się 12 sierpnia 1922 roku we Lwowie w rodzinie galicyjskich Żydów. Od września 1939 roku przebywał w Bukareszcie, gdzie przeżył II wojnę światową. W 1948 roku po przyjeździe do Warszawy rozpoczął pracę w „Życiu Warszawy”, pełniąc rozmaite funkcje począwszy od depeszowca po sekretarza redakcji. Ważnym epizodem w biografii dziennikarskiej Ungera była misja korespondenta w Hawanie, w czasie kryzysu nuklearnego w latach 1962-1963.
W atmosferze nagonki antysemickiej wraz z rodziną opuścił w 1969 roku Polskę i udał się do Belgii, gdzie podjął pracę w najważniejszym belgijskim dzienniku „Le Soir”. Leopold Unger uchodził za specjalistę w zakresie polityki Europy Wschodniej i komunizmu. Swoje artykuły podpisywał pseudonimem Pol Mathil. W latach 1976-1986 drukował w amerykańskim „International Herald Tribune”. Kolejnym bardzo ważnym etapem w życiu Leopolda Ungera była współpraca z miesięcznikiem „Kultura”, wydawanym przez Jerzego Giedroycia oraz z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. Po 1989 roku zaczął pisywać felietony do „Gazety Wyborczej”. Jednocześnie, aż do śmierci, publikował w „Le Soir”. Zamarł 20 grudnia 2011 roku w Brukseli. Tam też został pochowany na cmentarzu żydowskim Kraainem.
Leopold Unger należał do elitarnego kręgu opiniotwórczych publicystów w wymiarze światowym. Jego artykuły były wydawane w formie zbiorów problemowych, czego przykładem są m.in. publikacje pt. „Orzeł i reszta” (Paryż 1986) czy „Wypędzanie szatana” (Lublin 2005). Opublikował również autobiografię pt. „Intruz” (Warszawa 2001).
W 2009 roku za wybitne osiągnięcia dziennikarskie oraz kultywowanie dziedzictwa paryskiej „Kultury” został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W tym samym roku odebrał nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. W 2010 roku za „niesienie Polsce światła prawdy” otrzymał Orła Karskiego.
Stypendium im. Leopolda Ungera dla adeptów dziennikarstwa przyznawane będzie w drodze konkursu dla czterech laureatów wybranych przez Kapitułę i przybierze postać:
W Kapitule zasiadają m.in. ks. Adam Boniecki, Stefan Bratkowski, Jarosław Kurski, profesor. dr. hab. Adam Daniel Rotfeld.
Nagroda przyznawana będzie corocznie młodym dziennikarzom i adeptom dziennikarstwa z całej Polski, którzy mogą wykazać się osiągnięciami zawodowymi i wręczana podczas Inauguracji Roku Akademickiego UMCS.