„Bóg nie żyje!” obwieścił niegdyś światu Wielki Filolog, „pierwszy” ateista Zachodu, dziś pieszczotliwie zwany także pierwszym hipsterem – Fryderyk Nietzsche. Od tego czasu (druga połowa XIX wieku) wiele się zmieniło, a nam – społeczeństwom płynnie nowoczesnym – przyszło żyć w epoce, jak się nas przekonuje, galopującej laicyzacji. Wydawać by się mogło, że w życiu kolejnych pokoleń jest coraz mniej miejsca na refleksje natury religijnej czy teologicznej. Jednocześnie „odwieczna pogłoska” o istnieniu Absolutu zaprząta od czasu do czasu nasze indywidualne i zbiorowe świadomości, a popkultura żywo wykorzystuje pewne wątki czy całe tradycje religijne, interpretując i rekonstruując znane ze Świętych Ksiąg przypowieści – tworzy własne nowe mitologie i opowieści, często przy tym oburzając tych, którzy obwieszczenie o śmierci Boga uznali za przedwczesne.

Gdzie i czy w ogóle możemy postawić granicę popkulturowego, często instrumentalnego (merkantylnego) wykorzystania religijnej tradycji? Czy „uczucia religijne” stanowią dziś jeszcze jakąkolwiek świętość? A może jest całkiem odwrotnie: to religia z jej uniwersalnymi archetypami wykorzystuje popkulturę, by w nowych czasach głosić starą „dobrą nowinę”. Może po prostu religia jest niczym popkultura – nie ma od niej ucieczki…

O tym wszystkim w najbliższej „Profesurze i Popkulturze” rozmawiali będą jak zwykle wykładowcy Wydziału Politologii i Dziennikarstwa z Katedry Teorii Mediów UMCS: uczony w piśmie Jan Hudzik, (pół)wytrawny znawca przedmiotu Piotr Celiński, aforysta dyplomowany Przemysław Wiatr i uczony w mowie Marcin Sanakiewicz.

„Profesura i Popkultura” w czwartek, 30.01. o godzinie 19.00, na żywo, tylko w Radiu Centrum! Powtórka we wtorek w samo południe.