W czasopiśmie „Podróżnik Historyczny” zamieszczane są prace niepublikowane wcześniej w żadnym wydawnictwie.
Zgłaszając tekst, Autor jest zobowiązany do złożenia oświadczenia, w którym zapewni o oryginalności pracy oraz o tym, że nie uczestniczy ona aktualnie w innym postępowaniu wydawniczym.
Autor powinien zadeklarować, że w przypadku zaproponowanego materiału nie zachodzą zjawiska ghostwriting* i guest authorship.
Redakcja akceptuje artykuły, edycje źródłowe, recenzje oraz inne materiały przygotowane w językach: polskim, angielskim, włoskim, rosyjskim, ukraińskim.
Do tekstu należy dołączyć streszczenie oraz słowa kluczowe w języku polskim i angielskim, nieprzekraczające ½ strony maszynopisu wydawniczego oraz bibliografię załącznikową.
Teksty powinny być przygotowane według następujących zasad:
- czcionka Times New Roman rozmiar 12, przypisy – 10, interlinia – 1,5 z zastosowaniem marginesów 2,5 cm.
- tytuły dzieł i dokumentów: a) rękopisy: oryginalne tytuły dokumentów, referatów itp. piszemy w cudzysłowie; b) tytuły dzieł i dokumentów drukowanych piszemy kursywą.
- pisownia imion, nazwisk i innych wyrażeń określających osoby: Stosujemy oryginalną pisownię imion i nazwisk w ojczystym języku osób wzmiankowanych, w wypadku imion i nazwisk słowiańskich zapisanych cyrylicą stosujemy transliterację. W przypadku postaci powszechnie znanych akceptujemy formy (imion i nazwisk) obecne w tradycji historiograficznej. Imiona osób po raz pierwszy wzmiankowanych w tekście lub narracyjnym fragmencie przypisu powinny być przytoczone w pełnym brzmieniu. W innych przypadkach podaje się inicjały imion i nazwisko lub – w przypadku postaci znanych albo często wymienianych w tekście – tylko nazwisko.
- stosowanie skrótów, zapis dat, liczebniki: W tekstach stosujemy ogólnie przyjęte skróty: itd., m.in., etc., r., w.
Zapisywanie dat w tekście: a) miesiąc słownie, np. 7 września 1764 r.; b) przy różnych stylach (kalendarzach): 10/20 maja 1589 r., ale 27 II/11 III 1896 r.; c) okresy od do: np. 1–10 maja 1900 r., l maja – 10 czerwca 1900 r.; d) w datach wtrąconych w nawiasie miesiąc podaje się liczbą rzymską i nie stosuje się skrótu r. na końcu, np. (1 V 1826). Daty w przypisach: a) miesiąc liczbą rzymską, np. 5 III 1900 (nie dotyczy cytatów i fragmentów narracyjnych); b) w razie braku daty dziennej miesiąc zawsze słownie, np. w marcu 1825 r. Pisownia określeń „wiek”, „rok”: a) przed liczebnikami – rozwinięte, np. w wieku XVI, w roku 1928; b) po – skrócone, np. w XVI w., w 1928 r.
W określeniach typu „w drugiej połowie”, „lata osiemdziesiąte” nie używa się cyfr.
Liczebniki: a) zapis cyfrowy z oddzielaniem spacją rzędów wielkości, np. 1234, 11 456, 234 567; b) zapis cyfrowy z zastosowaniem skrótów: tys., mln, mld, np. 2 tys., 5 mln, 10 mld.
- przypisy dolne: Numery przypisów umieszczamy w górnej frakcji, bez nawiasów, kropek itp., w wierszu z wcięciem akapitowym. Odsyłacze do nich w tekście umieszczamy w górnej frakcji. W przypadku zbiegnięcia się odsyłacza z przecinkiem, średnikiem lub kropką kończącą zdanie – przed tymi znakami (z wyjątkiem skrótów, np.: w. lub r.). W przypisach stosuje się skróty takie jak w tekście oraz konwencjonalne skróty łacińskie: ibidem, idem, eadem, iidem, eaedem, op. cit. Opisy bibliograficzne Czasopisma: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł tekstu (kursywą), tytuł czasopisma w cudzysłowie, rocznik, rok wydania, numer lub zeszyt cyframi arabskimi, strony.
Monografie: inicjał imienia i nazwisko autora, tytuł kursywą, miejsce i rok wydania, nazwa serii i numer tomu bez wyróżnienia, strony na końcu. W wypadku prac zbiorowych po tytule przywoływanego tekstu następuje po przecinku – w: (bez nawiasów prostokątnych), tytuł opracowania zbiorowego pisany kursywą oraz inicjał imienia i nazwisko redaktora. Stosujemy polskie określenia skrótowe: wyd., oprac., red. (nie pod red.).
Materiały niespełniające powyższych wymogów będą zwracane Autorom.
