|
Miło nam poinformować o najnowszej publikacji geoarcheologicznej wydanej na łamach Quaternary International, w której wśród autorów jest czwórka pracowników naukowych naszego Instytutu:
Łanczont M., Komar M., Madeyska T., Mroczek P., Standzikowski K., Hołub B., Fedorowicz S., Sytnyk O., Bogucki A., Dmytruk R., Yatsyshyn A., Koropetskyi R., Tomeniuk O., 2022. Spatio-temporal variability of topoclimates and local palaeoenvironments in the Upper Dniester River Valley: Insights from the Middle and Upper Palaeolithic key-sites of the Halych region (western Ukraine). Quat. Int. 632, 112–131. https://doi.org/10.1016/j.quaint.2021.10.013
Dolny odcinek doliny górnego Dniestru, położony pomiędzy wyżynami Opilla i Wschodniego Podkarpacia, stanowił odrębny i specyficzny geoekosystem plejstoceński, atrakcyjny dla społeczności łowiecko-zbierackich. Świadczą o tym trzy główne (Yezupil, Mariampil i Halicz) oraz kilkanaście uzupełniających paleolitycznych stanowisk otwartych. Występują one jako warstwy kulturowe w obrębie sekwencji lessowo-glebowych i reprezentują osadnictwo sezonowe (poza okresami o maksymalnej intensywności sedymentacji lessu); najstarsze udokumentowano w glebie eemskiej. Wszystkie stanowiska znajdują się po obu stronach rzeki. W przeszłości dolina Dniestru charakteryzowała się lokalnym zróżnicowaniem środowiskowym zmieniającym się w czasie. W konsekwencji posiada ona bardzo indywidualne cechy, dlatego analiza zmian środowiskowych ma charakter lokalnego studium przypadku. W celu uzyskania informacji o zmianach klimatu i środowiska przeprowadzono analizy w kilku aspektach. Chronologia oparta była na datowaniu luminescencyjnym i radiowęglowym. Zróżnicowanie siedlisk miało charakter lokalny. Jej stopień zmieniał się w czasie: był minimalny w okresach o ekstremalnych warunkach klimatycznych, takich jak optimum i pessimum klimatyczne, a wyraźnie większy w okresach pośrednich klimatycznie z wahaniami. W oparciu o materiały wskazujące na zróżnicowanie mezoklimatu i lokalnej roślinności w czasie epizodów osadniczych, a także lokalizację stanowisk, stwierdziliśmy, że generalnie możliwości wyboru cieplejszego lub osłoniętego miejsca na obozowisko nie były znaczące dla myśliwych reprezentujących różne kultury w różnych epokach. Grupy paleolityczne bardzo często zajmowały te same miejsca w dolinie. Obozowiska pełniły funkcję łowiecką, wybór punktów podyktowany był przede wszystkim potrzebą znalezienia dobrego miejsca do obserwacji zwierząt łownych oraz organizowania polowań - przede wszystkim - w ujściowych odcinkach dopływów Dniestru, bez względu na położenie stanowisk względem koryt rzecznych. Atrakcyjność osadnicza takich miejsc była w zasadzie ponadczasowa.
Według aktualnego Wykazu Czasopism MEiN artykuł opublikowany w Quaternary International to 100 punktów (IF: 2.454).
Bezpośredni link do ww. publikacji
Wykaz publikacji pracowników INoZiŚ UMCS
|
