Zachęcamy do zapoznania się z najnowszym komentarzem w ramach cyklu Centrum Prasowego UMCS pn. "Okiem eksperta". Problematykę funkcjonowania mężczyzn w zawodach sfeminizowanych przybliża dr hab. Anna Dudak, prof. uczelni z Katedry Teorii Wychowania w Instytucie Pedagogiki UMCS.
fot. Freepik
Czynnikami warunkującymi podział zawodów na sfeminizowane i zmaskulinizowane są przede wszystkim utrzymujące są wzorce społeczno-kulturowe oraz sytuacja ekonomiczna. Jednym z przejawów nierównomiernej reprezentacji zawodów jest segregacja zawodowa, rozumiana jako tendencja do nadmiernego skupiania, bądź niedobór przedstawicieli jednej z płci w określonych kategoriach społeczno-zawodowych, w pewnych sektorach i branżach gospodarki oraz na niektórych pozycjach w strukturach biurokratycznych. Teoria segregacji rodzajowej w pracy tłumaczy skłonność do preferowania zawodów zgodnie z rolą rodzajową, co w konsekwencji sprzyja przeświadczeniu o uznaniu niektórych zawodów za męskie lub kobiece profesje. Segregacja zawodowa może przyjmować formę horyzontalną bądź wertykalną. Pierwsza z nich charakteryzuje się tym, że aktywność zawodowa kobiet związana jest z określonymi sferami zatrudnienia, np. w służbie zdrowia, edukacji, sektorze usług. Konsekwencją tej sytuacji jest fakt, że więcej kobiet pracuje w zawodach mniej płatnych. Natomiast segregacja wertykalna oznacza, że znacznie mniejsza liczba kobiet zajmuje stanowiska kierownicze, a w zawodach sfeminizowanych to mężczyźni, jeśli podejmują pracę, szybciej osiągają awans zawodowy.
Nadal istnieje przekonanie, że kobiety poszukują pracy w zawodach o mniejszym prestiżu, częściej decydują się na pracę w zawodach niewymagających wysokich kwalifikacji, zbyt dużej dyspozycyjności, konieczności dokształcania się oraz niedających możliwości awansu zawodowego. Z kolei mężczyźni nie podejmują profesji, które nie są atrakcyjne pod względem dochodów i prestiżu. Natomiast ci, którzy decydują się na pracę w zdominowanym przez kobiety środowisku, w mniejszym stopniu utożsamiają się z tradycyjnym modelem męskości i często w związku z tym podlegają negatywnej ocenie społecznej ze względu na stale utrzymujące się stereotypy płci.
Do zawodów zdominowanych przez kobiety, w których wzrasta liczba mężczyzn, należy zaliczyć przede wszystkim zawód pracownika socjalnego, bibliotekarza, nauczyciela nauczania początkowego oraz pielęgniarza.
Problematyka stereotypów płci coraz częściej jest poddawana analizie badawczej w odniesieniu do wielu sfer życia człowieka. Ze względu na przeobrażenia w pełnieniu ról społecznych oraz dążenie jednostek do samorealizacji w wybranych przez siebie obszarach życia istotne jest zwracanie uwagi na potrzeby, zainteresowania, jak też sytuację życiową ludzi podejmujących różnorodną aktywność, w tym pracę zawodową. Współcześnie zachodzące przeobrażenia w pełnieniu ról społecznych przyczyniają się do powolnych zmian w proporcji udziału kobiet i mężczyzn w różnych zawodach. Z jednej strony rynek pracy otworzył się na kobiety, które pragną realizować się w zawodach podejmowanych częściej przez mężczyzn. Z drugiej strony mężczyźni coraz częściej podejmują role dotychczas kojarzone z rolami pełnionymi przez kobiety i wyznaczonymi stereotypami płci, zarówno w sferze rodzinnej jak i zawodowej.
Na wzrost zainteresowania funkcjonowaniem mężczyzn w rolach zawodowych – podejmujących pracę w zawodach uznawanych za typowo „kobiece” ma nie tylko wpływ powolne odchodzenie od stereotypów płci, jako wyznacznika funkcjonowania jednostki, ale również, a może przede wszystkim, podejście samych mężczyzn, którzy nie boją się ujawnić swoich upodobań i pragnień, odrzucając wizerunek mężczyzny „macho”.
Należy pamiętać, że zmiany w pojmowaniu męskości podlegają dwojakiej ocenie. Z jednej strony są one oceniane w kategoriach „kryzysu męskości”, który potwierdzany jest przez proces emancypacji kobiet i zacieranie się różnic między rolami pełnionymi przez przedstawicieli obu płci – na wszystkich płaszczyznach życia społecznego i osobistego, ale również przez narastającą krytykę słabości i wad mężczyzn. Z drugiej strony wspomniany kryzys jest traktowany jako odejście, uwolnienie od stereotypu i stworzenie mężczyznom możliwości wyboru. Takie podejście znajduje odzwierciedlenie we wzrastającym zainteresowaniu pełnieniem przez mężczyzn ról zawodowych stereotypowo przypisanych płci przeciwnej.
Wśród motywów podejmowania przez mężczyzn zawodów sfeminizowanych wymienia się przede wszystkim zmiany w podejściu do rozumienia i utożsamiania się z tradycyjnym modelem męskości, tradycje rodzinne, wcześniejsze doświadczenia, np. podczas praktyk studenckich, pracy z dziećmi i osobami potrzebującymi wsparcia.
Z moich badań wynika, że dla większości mężczyzn o podjęciu pracy w zawodach zdominowanych przez kobiety zdecydował przypadek oraz zbieg okoliczności, jak również aktualna sytuacja na rynku pracy. Badani podkreślali jednak, że pozostanie w tym zawodzie pozwoliło im odnaleźć dotychczas niedostrzegane przez nich walory. Mężczyźni wskazali również, że wybór profesji był podyktowany osobistymi zainteresowaniami związanymi głównie z chęcią pracy z osobami potrzebującymi wsparcia i pomocy. Wśród najczęściej wskazywanych motywów podejmowania przez mężczyzn omawianych zawodów badani wymieniali zainteresowania oraz brak możliwości znalezienia innej pracy.
W opiniach mężczyzn praca w zawodzie zdominowanym przez kobiety jest mało stresująca i daje poczucie spokoju i bezpieczeństwa. Ważnym wątkiem ujawnionym w moich badaniach były relacje mężczyzn z kobietami na etapie kształcenia oraz wyboru drogi zawodowej. Ci, którzy wybrali sfeminizowane kierunki studiów, zdecydowanie pozytywnie odnieśli się do podejścia kobiet i współpracy z nimi w szkole oraz na studiach wyższych. Doświadczenia te w znaczącym stopniu decydowały o dalszych wyborach badanych mężczyzn. Funkcjonowanie mężczyzn w zawodach sfeminizowanych jest obarczone stereotypową oceną zgodnie z przekonaniami o zawodach typowo kobiecych i typowo męskich. Konsekwencjami tych stereotypów jest obawa przed negatywną opinią oraz rezygnacja z wyboru zawodu zgodnego z zainteresowaniami. Jednocześnie, mężczyznom powierzane są częściej zadania bardziej prestiżowe i lepiej płatne oraz są oni chętniej zatrudniani, co zdaniem badanych stanowi przejaw uprzywilejowania mężczyzn w środowisku pracy.
Moje badania ujawniły stosunkowo pozytywny obraz doświadczeń mężczyzn w pracy z kobietami. Badani nie dostrzegają szczególnych trudności wynikających ze stereotypów płci w odniesieniu do wykonywanego zawodu. Pracę wśród kobiet traktują jak każdą inną, a nieliczne trudności dotyczą w większym stopniu kwestii pomocy w czynnościach wymagających siły lub technicznej wiedzy, nie zaś kompetencji związanych z konkretnym zawodem. Ponadto mężczyźni traktują wykonywany przez siebie zawód jako możliwość samorozwoju i zdobywania doświadczeń, których nie mieliby okazji zyskać w środowisku typowo męskim.
*Dr hab. Anna Dudak, prof. UMCS pracuje na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UMCS, w Katedrze Teorii Wychowania. Specjalizuje się w problematyce funkcjonowania współczesnych mężczyzn w rolach rodzinnych i zawodowych. W swoich badaniach koncentruje się na sytuacji ojców samotnie wychowujących dzieci, walczących o prawo do opieki i kontaktu z dzieckiem po rozwodzie oraz sytuacji mężczyzn podejmujących aktywność zawodową w profesjach zdominowanych przez kobiety.
