Instytut Językoznawstwa i Literaturoznawstwa

Stacjonarne, pięcioletnie studia magisterskie ukończyłam w roku 2008. Lata studenckie pamiętam nie tylko przez pryzmat ówczesnych wydarzeń i życia towarzyskiego, ale także –  a może przede wszystkim – przez pryzmat setek przeczytanych książek oraz działalności w kołach studenckich, redakcjach i grupach poetyckich. To właśnie w ramach tych inicjatyw zawiązywały się przyjaźnie, które utrzymywały się jeszcze wiele lat po zakończeniu studiów. Pamiętam próby naszej amatorskiej grupy teatralnej, kiedy w niewielkim pokoju tłoczyło się kilkanaście osób (byłam wówczas także autorką tekstów i reżyserem przedstawień).

W działania Samorządu Studentów Wydziału Humanistycznego oraz Głównego Samorządu Studentów UMCS włączyłam się od pierwszego roku studiów. Tłem naszego życia studenckiego były wówczas spotkania redakcyjne „Głosu Humanisty”, miesięcznika „A4”, kwartalnika „Nasza Rota”, grup literackich Światłocienie i Niezależna Poetycka Inicjatywa Lubelska. Ważne były także działania Koła Dziennikarskiego czy Koła Polonistów, do których należałam. Naszym przewodnikiem i opiekunem był krytyk literacki Prof. Arkadiusz Bagłajewski; uczęszczaliśmy także na warsztaty literackie prowadzone przez Niego w lubelskim Centrum Kultury. Tam też ukazały się zbiorowe tomiki poetyckie, na łamach których publikowałam swoje wiersze. Z działalnością tą wiąże się także pamięć o lubelskich Koziołkach Poetyckich. Zaprzyjaźnieni poeci Adrian Szary i Michał Jastrzębski namówili mnie kiedyś do udziału w Konkursie Jednego Wiersza; jurorem był wtedy prof. Leszek Szaruga i – jak się okazało – zdobyłam pierwszą nagrodę. Po zakończeniu studiów rozstałam się z pisaniem wierszy, tym bardziej klimat tamtych spotkań i wrażenia z nimi związane pozostały ważnym wspomnieniem czasu spędzonego w murach UMCS-u.

Rozpoczynając naukę na studiach doktoranckich w Instytucie Badań Literackich PAN i wybierając pracę badawczą, zdecydowałam o rozstaniu się ze ścieżką dydaktyczną. Gdybym jednak została nauczycielką, to znaczący wkład w mój rozwój w obszarze metodyki zawdzięczałabym zajęciom Prof. Małgorzaty Karwatowskiej i Prof. Leszka Tymiakina, którzy przekazywali nam wraz z wiedzą swoją pasję i zamiłowanie do nauczania. Pracę doktorską obronioną w IBL PAN poświęciłam twórczości Wacława Berenta. Zainteresowanie tym pisarzem zaszczepił mi jeszcze podczas studiów promotor mojej pracy magisterskiej Prof. Dariusz Trześniowski. Z niektórymi profesorami znanymi mi z okresu studiów na UMCS-ie spotykam się czasem podczas ogólnopolskich konferencji; zdarza się, że także podczas tych organizowanych przeze mnie w IBL PAN.

Bardzo dobrze wspominam także zajęcia w ramach drugiej specjalizacji, którą ukończyłam, czyli redaktorsko-medialnej, np. seminaria Prof. Pawła Nowaka czy warsztaty w Radiu Centrum. Do dzisiaj czasem krzyżują się ścieżki zawodowe moje i redaktora Grzegorza Filipa, który prowadził warsztaty prasowe. Jako studentka opublikowałam zresztą kilka recenzji na łamach „Forum Akademickiego”.

Jako pracownik naukowy PAN powracam czasem do Lublina, głównie jako uczestniczka konferencji, ale zdarzały się także powroty z tytułu pracy w jury Olimpiady Literatury i Języka Polskiego (przez 3 lata sprawowałam funkcję sekretarza naukowego Komitetu Głównego OLiJP). Sprawa zbieżności imienia i nazwiska z obecnym Przewodniczącym KO OLiJP Prof. Aleksandrem Wójtowiczem pojawia się co jakiś czas, kiedy potencjalni współpracownicy poszukujący kontaktu mylą nasze adresy mailowe. Kiedy byłam studentką UMCS-u, Dr hab. Aleksander Wójtowicz był jeszcze doktorantem, ale nie prowadził zajęć z moją grupą poza jednym seminarium w ramach zastępstwa.

W czasach moich studiów magisterskich Filologia polska na UMCS-ie otrzymała akredytację jako najlepszy kierunek w kraju. Nie śledziłam późniejszych statystyk, mogę jednak powiedzieć, że wiedza, którą wówczas zdobyłam, była bezcenna i stanowiła podstawę dalszego rozwoju mojej kariery naukowej i pracy w Polskiej Akademii Nauk.

Dr Aleksandra Wójtowicz – adiunkt w Zespole do Badań nad Literaturą i Kulturą Późnej Nowoczesności w Instytucie Badań Literackich PAN. Koordynatorka ds. porozumienia IBL PAN i Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki. W 2020 roku otrzymała stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców. Autorka książek Metamorfozy Pałacu Staszica (2017), Przestrzeń „Oziminy” Wacława Berenta (2019), Literaturoznawstwo architektoniczne. Wstępne rozpoznania (2019) oraz współautorka książki Miejsca trudne – transdyscyplinarny model badań. O przestrzeni placu Piłsudskiego i placu Defilad (2019) przygotowanej pod jej kierownictwem. Redaktor i współredaktor naukowy 7 tomów zbiorowych oraz członkini Komitetu Głównego OLiJP. Współtworzyła Centrum Humanistyki Cyfrowej IBL PAN, którego była koordynatorką przez 6 lat. Jeszcze jako doktorantka otrzymała grant NPRH MNiSW, w ramach którego kierowała interdyscyplinarnym i międzyinstytucjonalnym zespołem badawczym. Jako kierownik grantu Narodowego Centrum Nauki zrealizowała inny autorski projekt, którego efektem jest propozycja nowej kategorii badawczej stosowanej obecnie przez przedstawicieli różnych dyscyplin.