Poezjujący nauczyciel
Nauczycielem języka polskiego chciałem zostać już od czasów licealnych, pod wpływem mojego ówczesnego nauczyciela polonisty pana Wiesława Cieślika. Na miejsce studiów wybrałem Lublin. Zdawałem tylko na dwie uczelnie: KUL i UMCS. Podczas egzaminów wstępnych, na obu uniwerystetach, wylosowałem moją ukochaną polską powieść – „Lalkę” Bolesława Prusa. Z rozmowy z Prof. Pawłem Próchniakiem na KUL-u dostałem wówczas czwórkę, a u Prof. Marka Kwapiszewskiego na UMCS-ie – piątkę. Wybrałem więc UMCS. Zaważyły też względy sentymentalne – polonistykę na UMCS-ie kończył mój wspomniany profesor z liceum. Przyszedłem na studia zafascynowany literaturą. Sam zresztą pisałem już wtedy wiersze. I choć do dziś pamiętam doskonałe wykłady i zajęcia z literatury, Profesorów: Stefana Nieznanowskiego, Dariusza Chemperka, Sławomira Baczewskiego, Dariusza Trześniowskiego, Marka Kwapiszewskiego, Arkadiusza Bagłajewskiego, Jerzego Święcha i Andrzeja Niewiadomskiego, Aleksandra Wójtowicza, to lubelscy językoznawcy, Profesorowie: Jerzy Bartmiński, Ryszard Tokarski, Piotr Krzyżanowski, Dorota Filar, Józef Kość, Maria Wojtak, Adam Siwiec i Paweł Nowak rozbudzili we mnie miłość do nauki o języku. W 2004 roku zmarł mój licealny polonista. Byłem wówczas na drugim roku studiów i trafiłem pod opiekuńcze skrzydła Profesora Ryszarda Tokarskiego, który miał z nami wówczas wykłady z semantyki i – jak się potem okazało – był przyjacielem mojego polonisty z czasów ich wspólnej nauki w Liceum „Chałubińskiego” w Radomiu. Nasza współpraca trwała do 2014 roku. W tym czasie pod kierunkiem Prof. Ryszarda Tokarskiego przygotowałem pracę magisterską „O aksjologii dziecięcej. Świat wartości w Panu Kleksie Jana Brzechwy” oraz rozprawę doktorską „Aksjologia dla dużych i małych, czyli świat wartości w bajkach Leszka Kołakowskiego”. Tej fascynacji literaturą dziecięcą nauczyła mnie na swoich zajęciach Dr Anna Kalinowska. Do dziś zresztą w swoich badaniach naukowych zajmuję się głównie utworami dla dzieci. Nawiązałem m.in. współpracę z czasopismem naukowym, poświęconym literaturze dziecięcej „Guliwer”. Kiedy obroniłem doktorat do swojego zespołu pracowników zaprosił mnie Prof. Dariusz Trześniowski, który dziś jest Dziekanem Wydziału Filologiczno-Pedagogicznego Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu, a którego poznałem także na lubelskiej polonistyce. Podczas studiów w Instytucie Filologii Polskiej UMCS w Lublinie bardzo mocno zaprzyjaźniłem się też z metodykami: z Prof. Małgorzatą Karwatowską i Prof. Leszkiem Tymiakinem. To w ich Zakładzie zaczęły się ukazywać moje pierwsze publikacje naukowe. Działałem też w Kole Dziennikarskim i Polonistycznym, którym opiekował się Prof. Arkadiusz Bagłajewski, na którego warsztaty literackie uczęszczałem. Dziś sam prowadzę podobne w Centrum „Arka” w Radomiu, a kiedy mam zajęcia w szkole średniej, w której pracuję, lub wykład na uczelni nieraz zdarza mi się myśleć, jak do danego zagadnienia podeszliby moi Mistrzowie z okresu lubelskiej polonistyki. Te studia dały mi bardzo wiele. Rozbudziły we mnie jeszcze większą miłość do języka polskiego i literatury. Przyniosły trwające do dziś znajomości i przyjaźnie. Moja żona również jest absolwentką IFP UMCS. I gdybym teraz stawał przed wyborem studiów, ponownie wybrałbym filologię polską. Oczywiście tylko w Instytucie Filologii Polskiej UMCS w Lublinie.
Dr Adrian Szary – nauczyciel języka polskiego w VI Liceum Ogólnokształcącym z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, adiunkt na Wydziale Filologiczno-Pedagogicznym Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu. Prowadzi warsztaty literackie w Centrum „Arka” w Radomiu, pisze poezję i prozę. Opublikował 16 książek, w tym tomy poetyckie m.in. „Heureza” (2013), „Dekontaminacja” (2017) i „Kontenans” (2019); zbiór opowiadań „Pierwodruki i przedruki” (2010); monodram „Bal” (2015); zbiór bajek „Szarówki” (2009). Zredagował również 13 antologii m.in. „Oko” (2018), „Tygiel” (2019), „Fraktale” (2020). Ostatnio ukazały się jego zapiski blogowe w książce, zatytułowanej „Blogo” (Wieluń 2021). Za swoją działalność edukacyjną i kulturalną nominowany do Radomskiej Nagrody Kulturalnej za rok 2018.
Fot. Benedykt Rogala
