Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego. Podręcznik akademicki red. S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak. Lublin 2015, Wyd. UMCS.
Logopedia. Teoria zaburzeń mowy, red. S. Grabias, M. Kurkowski, Lublin 2012, Wyd. UMCS.
Zakład Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS może się poszczycić najlepszym podręcznikiem akademickim roku 2013. W konkursie zorganizowanym przez Stowarzyszenie Wydawców Szkół Wyższych na NAJLEPSZY PODRĘCZNIK I SKRYPT AKADEMICKI W ROKU 2013 najwyżej, spośród 14 nominowanych tytułów, została oceniona publikacja „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy” pod redakcją Stanisława Grabiasa i Marka Kurkowskiego, wydana nakładem Wydawnictwa UMCS. Ogłoszenie wyników miało miejsce podczas XVII Targów Książki w Krakowie.
Podręcznik „Logopedia. Teoria zaburzeń mowy” prezentuje spójną interpretację zaburzeń mowy. Powstał w zgodzie z teorią, która kształtowała się przez lata w Zakładzie Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego UMCS - ośrodku badawczym, który może poszczycić się najdłuższą w Polsce tradycją kształcenia logopedów. Jest to pierwszy podręcznik w Polsce, który obrazuje zaburzenia mowy wyczerpująco, z przekonaniem, że współczesna logopedia jest w stanie w sposób satysfakcjonujący diagnozować zaburzenia mowy, budować programy terapii i prowadzić terapię. Autorami poszczególnych rozdziałów są specjaliści doświadczeni w pracy w badawczej i obeznani w praktyce logopedycznej.
Język, człowiek, społeczeństwo: księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Stanisławowi Grabiasowi, red. J. Panasiuk, T. Woźniak, Lublin 2013, Wyd. UMCS.
W końcu roku 2013 z inicjatywy pracowników Zakładu ukazała się księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Stanisławowi Grabiasowi, pod redakcją Jolanty Panasiuk i Tomasza Woźniaka. Składają się na nią prace dedykowane Panu Profesorowi Stanisławowi Grabiasowi z okazji Jego siedemdziesiątych urodzin przez uczniów i przyjaciół, przedstawicieli środowiska logopedycznego i językoznawczego. Artykuły zamieszczone w tomie są w dużej mierze inspirowane osiągnięciami naukowymi Profesora Grabiasa.
W Zakładzie Logopedii i Językoznawstwa Stosowanego redagowana jest seria wydawnicza: „Komunikacja językowa i jej zaburzenia”. Do chwili obecnej ukazało się 27 tomów, w tym w ostatnich czterech latach:
Rozprawa Ewy Muzyki-Furtak wzbogaca wiedzę o procesie przyswajania sobie języka przez dzieci z uszkodzeniami słuchu. Wyniki przedstawionych badań mają dużą wartość aplikacyjną zarówno dla rozważań teoretycznych, jak i rozważań praktycznych, mających zastosowanie w terapii logopedycznej oraz pracy wychowawczej i dydaktycznej z dziećmi i młodzieżą dotkniętą niepełnosprawnością słuchową. Jest to analiza niezwykle rzetelna, oparta na osobiście zebranym materiale dokumentacyjnym. Analizy są systematycznie prowadzone w trzech starannie dobranych grupach badawczych: dzieci słyszących, dzieci niedosłyszących oraz dzieci głuchych. Każda z tych analiz kończy się uogólniającym podsumowaniem co w ostateczności daje możliwości porównywania wyników. W ten sposób rozprawa nabiera nie tylko wartości opisowej, ale i diagnostycznej.
Autorki uwzględniły nie tylko wytwory czynności grafomotorycznych, ale także zaprezentowały różne aspekty przebiegu tychże czynności, co pozwoliło im na wielopłaszczyznową ocenę grafomotoryki, obejmującą zarówno przyczyny, jak i objawy ewentualnych nieprawidłowości w tej sferze. Badania zostały zrealizowane w ramach projektu pt. "Zaburzenia komunikacji pisemnej. Profil sprawności grafomotorycznych jako technika diagnozowania dzieci w wieku 7-13 lat. Rozwój grafomotoryki - ryzyko dysgrafii". Łącznie wzięło w nich udział 300 uczniów klas I-VI szkoły podstawowej. W zakresie zbierania materiału badawczego Autorki wykazały się wielką rzetelnością i kompetencją językoznawczą, logopedyczną i psychologiczną. Praca charakteryzuje się przejrzystością strukturalną, wzorowym uporządkowaniem treści, wyrazistymi wnioskami. Dzięki pracy A. Domagały i U. Mireckiej otrzymaliśmy wartościowy obraz rozwojowych i patologicznych aspektów grafomotoryki u dzieci.
"Niepłynność mowy w jąkaniu" to praca ważna dla praktyki logopedycznej. Autorka w sposób bardzo szczegółowy omówiła istniejące w literaturze definicje i klasyfikacje zaburzeń płynności mowy. Przedstawiła także różne skale przeznaczone do diagnozy jąkania. Praca zawiera obszerną analizę objawów niepłynności. Autorka zebrała syntetycznie w formie wykresów objawy niepłynności zanotowane w tekstach dialogowych i narracyjnych. Daje to dobry obraz uzyskanych wyników, jest obszernym materiałem do analizy.
Autorka podjęła niezwykle trudne zadanie wynikające z połączenia metod statystycznych i skomplikowanej problematyki psycholingwistycznej (aktywizacji języka dzieci w wieku przedszkolnym). Niektóre fragmenty mają charakter wręcz erudycyjny. Autorka zebrała i zinterpretowała interesujący materiał będący podstawą publikacji, która może służyć zarówno studentom, jak i badaczom: językoznawcom, logopedom i pedagogom, a zwłaszcza specjalistom z zakresu psychologii rozwojowej.
Książka prezentuje wyniki jedynych w Polsce interdyscyplinarnych badań nad odbiorem prozodii mowy i muzyki przez dzieci w wieku 5-7 lat oraz nad kształtowaniem się kompetencji prozodycznych badanych grup wiekowych. Dotychczas, pomimo istnienia licznych sugestii dotyczących powiązań słuchu prozodycznego i muzycznego, nie określono ich specyfiki. Książka wnosi nowe ustalenia do refleksji nad rozwojem mowy i percepcji słuchowej dziecka. Może się z pewnością przydać wszystkim tym, którzy pracują nad rozwojem mowy dziecka oraz prowadzą terapię zaburzeń mowy.
Ponadto, w latach 2012-13 ukazały się trzy monografie autorstwa pracowników Zakładu:
Obszerna rozprawa nosi znamiona solidnej (w wielu fragmentach wręcz erudycyjnej) monografii, która podejmuje problematykę tekstologiczną (tekstu zaburzonego, kontekstu i metatekstu) z perspektywy afazjologicznej i neurologopedycznej w sposób holistyczny, łącząc umiejętnie dane dotyczące teorii i praktyki logopedycznej. Tym samym nawiązuje do wcześniejszych znakomitych artykułów, rozpraw i opracowań Autorki. Wiele wątków a aspektów Jolanta Panasiuk rozwija w sposób nowatorski, kreatywny, wskazujący na najnowsze europejskie i światowe tendencje w interpretacji faktów i zjawisk afazjologicznych (w duchu socjologii i psychologii humanistycznej).
Poznawanie mechanizmu percepcji mowy, a przede wszystkim odkrywanie złożoności zjawisk zaburzeń komunikacji językowej, jest ważnym zadaniem logopedii jako nauki. Logopedia, będąc młodą dyscypliną naukową, szuka metod i narzędzi badawczych pozwalających na zgłębianie fenomenologii mowy i jej zaburzeń. Istotne wydaje się poznanie fundamentalnego związku percepcji i ekspresji mowy, który opiera się na współzależności słuchu i mówienia. Ten aspekt określić można jako audiofonologiczną interpretację rozwoju i zaburzeń mowy. Badania, które zostaną zaprezentowane w tej pracy, dotyczą audiofonologicznego opisu zaburzeń komunikacji językowej, a w szczególności zaburzeń artykulacji (dyslalii), dysleksji i jąkania.
Niniejsza monografia to studium problematyki oceny zrozumiałości wypowiedzi osób z dyzartrią w diagnozie klinicznej i w badaniach eksperymentalnych. W publikacji zostały sformułowane ważne postulaty dotyczące postępowania logopedycznego w procesie diagnostyczno-terapeutycznym pacjentów.
Pracownicy Zakładu od wielu lat redagują czasopisma o zasięgu ogólnopolskim oraz międzynarodowym: „Logopedię” (ukazującą się w języku polskim i angielskim), „Audiofonologię” i „Biuletyn Logopedyczny”.
