Mikrut Leszek (ur. 13.01.1958 r. w Lublinie) – slawista, nauczyciel akademicki, tłumacz przysięgły, dziennikarz obywatelski.
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie (1976); Wydziału Humanistycznego UMCS na kierunku filologia rosyjska (1976-1979; dyplom z wyróżnieniem); Studium Pedagogicznego Kształcenia Młodych Pracowników Nauki na UMCS (1980). W 1988 r. obronił pracę doktorską pt. „Wczesna twórczość Grzegorza Danilewskiego”, której promotorem był prof. dr hab. Józef Borsukiewicz.
Swoją karierę związał z UMCS – pracował w Zakładzie Literatury Rosyjskiej kolejno jako asystent, starszy asystent i adiunkt. Następnie został wykładowcą w Pracowni Metodyki Nauczania Języka Rosyjskiego UMCS, a później starszym wykładowcą w Pracowni Glottodydaktyki Języków Słowiańskich Instytutu Filologii Słowiańskiej UMCS. Odbył staże naukowe: na Uniwersytecie Warszawskim (1982 i 1986), na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym (1984) oraz Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym (1984). Podwyższał swoje kwalifikacje na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. Lumumby (1982) oraz na Rosyjskim Uniwersytecie Przyjaźni Narodów w Moskwie (2011). Ponadto ukończył następujące kursy: wychowawcy kolonijnego (1977), pilota wycieczek zagranicznych (1985), kierownika kolonii i obozów młodzieżowych (2008). W 1991 r. został tłumaczem przysięgłym języka rosyjskiego, a w 1998 r. – języka ukraińskiego. Był opiekunem polskich studentów w trakcie semestralnych studiów w Instytucie Języka Rosyjskiego im. Puszkina w Moskwie (1983-1984).
Jego osiągnięcia dydaktyczne to: stworzenie wideoteki do przedmiotów: wiedza o Rosji współczesnej, transformacja społeczno-ustrojowa i ekonomiczna w Federacji Rosyjskiej oraz taśmoteki do zajęć z praktycznego tłumaczenia języka rosyjskiego, a także napisanie skryptu do nauki techniki obsługi ruchu turystycznego i opracowanie programów nauczania różnych przedmiotów na kierunkach: filologia rosyjska, ukraińska, białoruska, slawistyka, rosjoznawstwo, lingwistyka stosowana, kulturoznawstwo, historia, filologia germańska, filologia romańska, iberyjska. Brał udział w otwarciu specjalizacji tłumaczeniowej na filologii rosyjskiej (język rosyjski w biznesie) i ukraińskiej oraz w otwarciu specjalizacji kulturowo-turystycznej na slawistyce. Był kierownikiem Podyplomowych Studiów Filologii Rosyjskiej. Jest członkiem Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Rady Redakcyjnej czasopisma „Wiestnik Brianskogo Gosudarstwiennogo Uniwiersitieta” (Briańsk, Federacja Rosyjska).
Został odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2006), Złotym Medalem za Długoletnią Służbę (2009) i Brązowym Krzyżem Zasługi (2012). Jest laureatem nagród Rektora UMCS (1983 r. – III st., 1988 r.- I st., 2013 r. – III st.) oraz nagród jubileuszowych (1989, 1994, 1999, 2004 i 2009).
Jego specjalność naukowa to historia literatury rosyjskiej oraz teoria i praktyka przekładu. Zajmuje się: literaturą rosyjską II poł. XIX w., praktyką przekładu oraz nauczaniem języków obcych. Jest autorem ponad 80 artykułów naukowych; prawie tysiąca artykułów publicystycznych, ponad 20 opublikowanych przekładów i prawie 3300 tłumaczeń przysięgłych.
Od 1983 r. jest w związku małżeńskim z Elżbietą Mikrut – absolwentką historii na UMCS. Ma dwoje dzieci: syna Arkadiusza (absolwent lingwistyki stosowanej na UMCS, żonaty) i córkę Anetę (uczennica III LO im. Unii Lubelskiej).
Jego hobby to podróże, pilotaż wycieczek zagranicznych (Europa, Azja), dziennikarstwo obywatelskie (ponad 900 artykułów), organizacja letniego wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Lubi spędzać czas na działce rekreacyjnej nad jeziorem.
Gdy wspomina macierzystą uczelnię, myśli o starym rektoracie i dziekanatach na Placu Litewskim, o strajku okupacyjnym na Wydziale Humanistycznym (1981 r. – był wtedy młodym pracownikiem i opiekunem II roku filologii rosyjskiej), o pracach budowlanych na Placu Marii Curie-Skłodowskiej (rektorat, budynek Wydziału Prawa) i o pawilonie dydaktycznym Wydziału Humanistycznego.
