Mgr Filus Irena Regina (ur. w Ostrowcu Świętokrzyskim) – redaktor naczelny „Gazety Paryskiej”.
Absolwentka Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Ostrowcu Świętokrzyskim (1968); Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UMCS na kierunku biologia (1969–1975); Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku dziennikarstwo (1979).
Redaktor naczelny „Gazety Paryskiej” – dwujęzycznego (polsko-francuskiego) kwartalnika kulturalno-artystycznego wydawanego w Paryżu przez Stowarzyszenie „Kulturalna Europa” (www.kulturalnaeuropa.com). Po dyplomie na UMCS pracowała przez jakiś czas w zawodzie, myśląc o pracy naukowej, lecz po ukończeniu studiów dziennikarskich poświęciła się dziennikarstwu, co zawsze było jej pasją.
Pierwszy artykuł autorstwa I. Filus pt. Mój romans z muzyką, który został nagrodzony, ukazał się w prestiżowym piśmie „Ty i ja” w okresie licealnym. W czasie studiów pisywała regularnie do czasopism studenckich, współpracowała m.in. z „Merkuriuszem”. Po ukończeniu Uniwersytetu Warszawskiego, w drodze konkursu dostała się do Polskiego Radia i TV, pracując początkowo w Redakcjach: Czterech Pór Roku i Muzycznej w Warszawie. Następnie została przeniesiona do Lublina, by współtworzyć w młodym zespole nowo powstającą telewizję. W rezultacie zainteresowań muzycznych, które miała od dzieciństwa (grała na skrzypcach), pracowała w redakcji muzycznej Lubelskiego Radia, publikując również artykuły w prasie lubelskiej i warszawskiej (m.in. „Kurier Lubelski”, „Kamena”, „Sztandar Ludu”, „Kurier Warszawski”, „Tygodnik Demokratyczny”, „Kultura”, a także wielu innych pismach, również specjalistycznych jak np. „Ruch Muzyczny”). Wiedzę w zakresu studiów biologii wykorzystywała, pracując w takich czasopismach jak: „Jestem”, „Służba Zdrowia” i współpracując z „Medycyną po Dyplomie” oraz „Świat to Apteka”. W okresie stanu wojennego została zwolniona z pracy w Polskim Radiu i TV, jako jednostkach zmilitaryzowanych (zrehabilitowanych wiele lat później). Pod koniec lat 80. XX w. przeniosła się do Warszawy, całkowicie poświęcając dziennikarstwu prasowemu. Pracowała w wielu tytułach, przeważnie jako freelancer, za wyjątkiem krótkich okresów stałego zatrudnienia w redakcjach: „Jestem” czy „Służba Zdrowia” oraz Redakcji Muzycznej Polskiego Radia w Warszawie. W latach 1998–2000 redagowała własny miesięcznik filmowy „Kinofan”.
W 2002 r. osiedliła się na stałe we Francji, a w 2007 r. była inicjatorem wykreowania polsko-francuskiego stowarzyszenia kulturalnego „Kulturalna Europa”, promującego relacje artystyczne pomiędzy obydwoma krajami na całym świecie. Idea i sposób prowadzenia stowarzyszenia, które się nadal rozwija, były jej nowatorskim pomysłem i znalazły wielu naśladowców. Pierwszym projektem stowarzyszenia było dwujęzyczne pismo „Gazeta Paryska” w wersji papierowej, obecnie rozszerzone o dwie wersje internetowe: www.kulturalnaeuropa.com i www.facebook.com/GazetaParyska. W stowarzyszeniu „Kulturalna Europa” prowadzi kilka projektów kulturalnych. W 2007 r. I. Filus redagowała przez kilka miesięcy pismo muzyczne „Twoja Muza”, jako redaktor prowadzący.
Równolegle w działalnością dziennikarską zajmowała się przez całe życie promocją kultury i sztuki, organizując i prowadząc koncerty (1983–1986) w Towarzystwie Muzycznym im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie i pracując dla niego do roku 1989 jako rzecznik prasowy, w międzyczasie prowadząc koncerty w Krajowym Biurze Koncertowym. W latach 1997–1998 zorganizowała i przeprowadziła szereg konferencji na rzecz Dziennikarskiego Klubu Promocji Zdrowia. Z latach 1996–1999 była także dyrektorem Letniej Międzynarodowej Akademii Jazzu, współpracując z Polsko-Amerykańską Fundacją Młodych Jazzmanów przy Webster Univercity.
Otrzymała Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury. Jest członkiem: Stowarzyszenia Dziennikarzy RP, Międzynarodowej Federacji Krytyków Filmowych FIPRESCI, Stowarzyszenia Kulturalna Europa, Stowarzyszenia Dziennikarzy Zagranicznych CAPE.
Ma jedną córkę – Sylvię Filus, która jest kompozytorem muzyki. Mieszka z dwiema kotkami – Venise i Almą. Jest aktywna sportowo, jeździ na rowerze, pływa i uprawia narciarstwo. Jej pasją są też podróże, muzyka i kino.
Tak wspomina studia: „Najpiękniejsze wspomnienie w Lublina okresu studiów, to „Chatka Żaka”, gdzie odbywały się najlepsze imprezy kulturalne i można było spotkać interesujących ludzi, później część tego artystycznego świata, który już nie jest taki sam, przeniosła się „Pod Strzechę”. Na studiach miałam przedmiot: ochrona przyrody, pod kierunkiem wspaniałego profesora Sergiusza Riabinina. To znamienne, iż najbardziej go ze wszystkich profesorów pamiętam, a także fakt, że dał nam do przeczytania książkę Ziemia oskalpowana. Czyjego autorstwa? Znalazłam w Internecie, iż książkę o podobnym tytule Oskalpowana Ziemia napisała Antonina Leńkowa. Czy to ta sama? Opisywała zniszczenia środowiska przyrodniczego, jakich dokonuje człowiek, rozwijając swą cywilizację gwałtownie i bez umiaru. W każdym razie, dla mnie, młodej studentki, był to wielki wstrząs, czytałam ją z piekącymi policzkami, w atmosferze skandalu, bo w tym okresie wiele rzeczy było zakamuflowanych. Prof. S. Riabinin otwierał nam wówczas oczy na świat, dziś coraz rzadziej spotyka się takich pedagogów”.
