Wrona Hieronim „Hirek” Roman (ur. 5.08.1960 r. w Mielcu) – dziennikarz, publicysta, DJ, DVJ, producent koncertów i imprez.
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Mielcu (1979); Wydziału Prawa i Administracji UMCS na kierunku administracja (1983–1988).
Zajmował się marketingiem internetowym, PR-em, lobbingiem, dziennikarstwem. Pracował w Studenckim Radiu Centrum w Rzeszowie (1979–1983), Rozgłośni Polskiego Radia w Rzeszowie (1980–1983), Studenckim Radiu Centrum Lublin (1984–1987), Rozgłośni Polskiego Radia w Lublinie (1984–1985), Programie III Polskiego Radia (1985–1991 i 2003-do tej pory). Prowadził audycje: Trochę Swingu, Muzyczny Non Stop, Radio Clash, Między dniem a snem, Muzyka z nowej płyty, Czarny piątek, Czarna noc, Soul muzyka duszy, Uliczne koneksje.
Pracował w: firmie fonograficznej „Polton” jako repertuar manager (1987–1989); „Estra” – agencji marketingowo-eventowej jako account manager (1989-1990); agencji reklamowej MM Communications jako account manager w (1990–1991); warszawskim biurze w RMF FM jako prezenter i współorganizator warszawskiego biura stacji (1991–1992) oraz Teleexpressie jako prezenter muzyczny (1992–2006). Był współproducentem i prowadzącym koncertu na Stadionie 10-lecia na rzecz Monaru „Niech świat się do nich uśmiechnie” (14 sierpnia 1992). Był redaktorem naczelnym i dyrektorem programowym pierwszej polskiej radiowej sieci satelitarnej „Kosmos” (1995–1996) oraz prezenter w Radiu Jazz (1996–1997), gdzie prowadził audycję Rytm w rytm. Stworzył pierwszy polski muzyczny sklep internetowy „Hirek Wrona CD House” (1996). Współpracował z „Machiną” (1996–2002). W 1997 – współtworzył polską wersję Encyklopedii Guinnessa (część „dance”). W okresie 1997–1999 był repertuar menagerem w klubie TMP - pierwszym polskim wysyłkowym klubem płytowym, w którym zajmował się organizacją biura obsługi klienta, tworzeniem i administrowaniem bazami danych. W 1999 był redaktorem naczelnym i współtwórcą pierwszej polskiej telewizji internetowej – Empik.TV oraz współtwórcą Empik.com (zarządzanie zasobami baz danych i treścią). W 2000 był rzecznikiem prasowym Jazz Jamboree. W latach 2000–2001 pełnił funkcję dyrektora ds. nowych technologii w J. Walter Thompson. Od 2001 do 2003 był wiceprezesem Vitual Window (agencja interaktywna z grupy The Bridge, w skład której wchodzi m.in. J. Walter Thompson), gdzie zajmował się prowadzeniem kampanii reklamowych w Internecie; b2b, b2c, tworzeniem serwisów www, obsługą prawną. Od 2001 jest członkiem Rady Polskiej Akademii Fonograficznej (2001–2004). Pomysłodawca, autor scenariusza oraz prowadzący największego i najbardziej prestiżowego festiwalu hip-hopowego – Hip-Hop Opole (2001–2004). Twórca i redaktor naczelny serwisu internetowego o imprezach z muzyką klubową www.WZone.pl dla marki Wyborowa (2003–2005). Współorganizator, reżyser, scenarzysta i prezenter uroczystości wręczenia nagród polskiego przemysłu muzycznego Fryderyk (2003–2005). Pełnił funkcje rzecznika prasowego Akademii Fonograficznej i ZPAV (2003–2004); dyrektora marketingu i rzecznika prasowy Polskiej Fabryki Samochodów (2003–2004) oraz redaktora naczelnego miesięcznika „Polski hiphop”. W 2003 wznowił współpracę z radiową Trójką (audycja Czarny piątek). Twórca, właściciel i redaktor naczelny serwisu o muzyce klubowej www.mixmaster.pl, który był częścią Interia.pl (2004–2007). Twórca i pierwszy dyrektor agencji interaktywnej Tequila Digital, wchodzącej w skład grupy TBWA (2004–2005). Redaktor niezależnej rubryki muzycznej w weekendowych wydaniach gazet należących do Polskapresse (2005–2007). Szef muzyczny programów informacyjnych w TVP 1: Kawa czy herbata, Teleexpress, Wiadomości (2005–2006). Redaktor muzyczny porannego programu Kawa czy herbata, a następnie jego współprowadzący i współwydawca (2005–2006). W 2005 został rzecznikiem prasowym koncertu Jeana-Michela Jarre'a w Polsce. Współtwórca kontrowersyjnego show „Historia muzyki rozrywkowej według Hirka Wrony i Tymona Tymańskiego” (2006). Był rzecznikiem prasowym oraz prowadzącym koncertu Debiuty na Festiwalu w Opolu (2006). W sierpniu 2006 zakończył pracę w Telewizji Polskiej. Od tego czasu pracuje jako niezależny publicysta, DJ, DVJ, zajmuje się też marketingiem internetowym.
W 2006 r. pomagał w założeniu pierwszej w Polsce telewizji więziennej - TV WIĘZIENNA 6 w Zakładzie Karnym w Wołowie. W 2007 założył firmę fonograficzną Pink Crow i był jej współwłaścicielem do 2014. Jako pierwszy w Polsce stworzył „Digital Show” czyli imprezę DVJ-ską, podczas której jednocześnie miksuje się obraz oraz dźwięk (2007). Wspólnie z Andrzejem Całą i Radkiem Miszczakiem napisał książkę Dusza, rytm, ciało. Leksykon muzyki r&b i soul (2008), uznaną przez większość krytyki za najlepsze książkowe wydawnictwo o muzyce w 2008 r. W latach 2010–2012 prowadził projekt edukacyjny „Bądź świadomy”, organizowany wspólnie ze Związkiem Producentów Audio Video i Narodowym Centrum Kultury, którego celem było informowanie uczniów i studentów o tym czym jest własność intelektualna. 29 marca 2010 r. zagrał po 27-letniej przerwie w turnieju brydżowym. W parze z arcymistrzem Markiem Szymanowskim zajął 7. miejsce na 65 par startujących. W latach 2010-2014 był felietonistą magazynu o koszykówce „MVP”. 2 października 2010 roku był producentem, organizatorem i scenarzystą koncertu z okazji 30-lecia NZS-u, który odbył się na krakowskim rynku i był transmitowany przez Telewizję Polsat. Od grudnia 2010 do kwietnia 2012 był communication managerem w Bacardi-Martini Polska. Współorganizator i dyrektor części muzycznej projektu Teatr Historii realizowanego wspólnie z Bogusławem Wołoszańskim, Narodowym Centrum Kultury oraz Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011). Pomysłodawca, reżyser i scenarzysta Festiwalu Marii Czubaszek, którego pierwsza edycja odbyła się od 10 do 12 października 2014 w Polanicy Zdroju.
Jako dziennikarz spotkał się i rozmawiał z takimi gwiazdami jak: James Brown, Steven Tyler (Aerosmith), Chris Rea, Joe Perry (Aerosmith), Al Jarreau, Herbie Hancock, Carlos Santana, Candy Dulfer, Bill Laswell, Chick Corea, Chuck Mangione, ZZ Top, Tina Turner, Toni Braxton, David Byrne, Steve Cropper (The Blues Brothers Band), Joe Cocker, Steve Coleman, John Scofield, Malcolm McLaren, Shaggy, Pat Metheny, James Hetfield, Chris Botti, Mick Hucknell (Simply Red), Timo Maas, John Lord (Deep Purple), Jimi Page (Led Zeppelin), Robert Plant (Led Zeppelin), Eternal, William Orbit, Ice-T, Afrika Bambaataa i innymi.
Zapowiadał koncerty takich wykonawców jak: Erykah Badu, George Clinton, Blues Brothers, Uriah Heep, The Stranglers, Candy Dulfer, Jill Scott, Angie Stone, Bill Laswell, Kelis i wiele polskich. Prowadził trzy festiwale Nowa Scena w Trójmieście, czterokrotnie Hip-Hop Opole. Jako DJ prowadził takie imprezy jak: Bal Dziennikarzy 2004, Bal Informatyka, miksował muzykę dla takich firm jak: Philip Morris, Warka, Phillips, Technics, Polkomtel, Loreal, Glaxo, Nestle, Maspex, Henkel, Tschibo, Renault, Toyota, Volvo, Microsoft, Symantec. Odbył dwie trasy po Polsce z Playboyem.
W latach 1987–1996 był rezydentem Remontu, w latach 1999–2000 rezydentem Tam Tam. W 2008 r. zagrał jako DJ na 50 urodzinach Bruce'a Dickinsona (Iron Maiden), które odbyły się w warszawskiej Stodole. Supportował jako DJ m.in. Depeche Mode, a jako DVJ – Santanę.
Zagrał w filmach: Kielce – czyli Polski Bronx (1995), Blokersi (2001), Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku (2003), MC. Człowiek z winylu (2010).
W 2012 r. otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Interesuje się muzyką (specjalność soul, funk i hip-hop, jazz), historią, filozofią, filmem, sportem jako kibic (piłka nożna, szczególnie angielska), reklamą, mediami. Jego życie – jak sam przyznaje – pełne jest niesamowitych zbiegów okoliczności: „nie wiadomo dlaczego bywałem i bywam w centrum ważnych muzycznych wydarzeń. Dla mnie to wielka i cudowna przygoda. Cały czas chcę się uczyć. Jestem zbieraczem płyt i DJ-em. Czasem jeszcze mega fanem sportu. Żyję jak miliony ludzi na świecie. Nie jestem nikim wyjątkowym. Dlatego tak doceniam to, co mnie w życiu spotkało i cały czas spotyka. I dziękuję wszystkim, którzy mi pomogli. Szczególnie dziękuję mojej żonie za cierpliwość, za wsparcie, za pomoc, za to, że potrafi wybaczać, za to że jest ze mną. I mojej Mamie, która nauczyła mnie kochać ludzi i szanować wiedzę. I mojej córce – za to, że idzie własną drogą, że ma własne zdanie, i że jest taka wrażliwa.”
Wspomnienia ze studiów: „Same dobre. Najwięcej z Radia Centrum, ale nie nadają się do publikacji”.
