Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
Puacz Elżbieta Janina (ur. 19.04.1967 r. w Kraśniku) – diagnosta laboratoryjny, specjalista mikrobiolog, prezes Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych w Warszawie.
Absolwentka VI Liceum Ogólnokształcącego w Lublinie (1985); Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi UMCS na kierunku biologia (1986–1991); studiów podyplomowych z zakresu zarządzania spółką prawa handlowego ochrony zdrowia na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym (2011–2012). W 1998 r. uzyskała stopień doktora nauk medycznych w zakresie biologii medycznej na Akademii Medycznej w Lublinie. W 2000 r. zdobyła tytuł specjalisty z mikrobiologii, a w 2008 r. – specjalisty z zakresu zdrowia publicznego.
Od 2010 r. jest prezesem Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych w Warszawie. Zawodowo związana z Zakładem Mikrobiologii Środowiskowej UMCS, Okręgowym Szpitalem Kolejowym w Lublinie, Laboratorium Diagnostycznym Szpitala Klinicznego nr 1 w Lublinie. Pełniła funkcje: kierownika Laboratorium Diagnostyki Mikrobiologicznej SPZOZ w Krasnymstawie i kierownika Laboratorium Mikrobiologicznego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Lublinie, epidemiolog szpitala.
Wyróżniona odznaczeniem Ministra Zdrowia „Zasłużony dla Ochrony Zdrowia”, odznaczeniem Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych „Zasłużony diagnosta laboratoryjny”, Medalem dra Moskwy, przyznanym przez prezesa Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie, medalem „Semper Idem”, przyznanym przez Kapitułę Nagrody Zaufania Społecznego Złoty Otis w Warszawie.
Interesuje się muzyką (fortepian, śpiew).
Wspomnienia ze studiów: „Kierunek biologia, specjalność mikrobiologia nauczył nas pokory we wszystkim, co robimy, i że każdy sukces poprzedzony jest ciężką pracą. Mieliśmy to wielkie szczęście uczyć się od wykładowców posiadających nie tylko wielką wiedzę, ale także wielką kulturę osobistą i szacunek do studenta. Wstyd było czegoś nie umieć ze względu na wykładowcę i tu na myśl przychodzą: dr Zofia Skrzypiec z anatomii człowieka, nazywana Piękną Zofią lub Aniołem, mgr Józef Wawrzyczek – zawsze uśmiechnięty nauczyciel języka angielskiego, dr hab. W. Dorożański z protozoologii, zachęcający do jedzenia kasz, prof. E. Gąsior z biologii molekularnej, doc. N. Grankowski i dr M. Pilecki, prof. Kawecki, zwracający się do studentów «koleżanko/kolego» oraz dr R. Staniewski, mający do nas świętą cierpliwość”.