Reguły formatowania tez wystąpień
1. Długość tekstów: maksymalnie dopuszczalna długość tez, włącznie z bibliografią, wynosi do 3600 znaków, licząc ze spacjami.
2. Odstęp między wierszami: 1,5 wiersza.
3. Obowiązujący typ pisma: Times New Roman.
4. Wielkość czcionki: w tekście podstawowym 12 pkt., w przypisach 10 pkt., w bibliografii 10 pkt.
5. Tytuł główny powinien być wyśrodkowany, zapisany KAPITALIKAMI bez wytłuszczenia.
6. Akapity należy wprowadzać przez wcięcie 1,25 cm.
7. Wyróżnienia w tekście: przewidziane są następujące formy wyróżnień:
a) pismo pochyłe (kursywa): kursywą wyróżniamy wyrazy wprowadzane w supozycji formalnej, tzn. traktowane jako cytaty, nie należy w ich przypadku stosować cudzysłowu; tak więc pisma pochyłego używa się m.in. w celu wyróżnienia przykładów językowych; stosuje się je także przy podawaniu w tekście tytułów artykułów i książek;
b) cudzysłów („...“) stosujemy, przytaczając fragmenty cudzych wypowiedzi; jeśli zachodzi potrzeba, to stosujemy także cudzysłów wewnętrzny, tzw. francuski «...»;
c) pojedynczy cudzysłów (tzw. łapki: ‘xyz’): należy nim oznaczać metajęzykowe sformułowania, które są objaśnieniem znaczeń wyrazów.
8. Imiona podajemy w pełnym brzmieniu! Tzw. otczestwo przy nazwiskach rosyjskich markujemy inicjałem.
9. W tytułach oraz w bibliografii wyrazy (nazwiska, imiona, tytuły prac) pisane w oryginale alfabetem cyrylickim transliterujemy na alfabet łaciński (stawiamy literę za literę), wedle zasad w Słowniku ortograficznym (np. Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji. Opracowanie zasad pisowni i interpunkcji polskiej prof. Edward Polański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006).
10. W abstraktach pisanych alfabetem łacińskim podawane jako przykłady wyrazy pospolite w oryginale zapisane alfabetem cyrylickim transliterujemy na alfabet łaciński wedle zasad sformułowanych w powołanym wyżej słowniku. Np. uvažitel’nyj, počtitel’nyj, delikatnyj, taktičnyj, skromnyj, vežlivo. Nazwy własne w oryginale zapisywane grażdanką przekazujemy na dwa sposoby: w opisach bibliograficznych – transliterujemy, w tekście tez wystąpienia – transkrybujemy.
11. Odstępujemy od niektórych zasad transliteracji alfabetów cyrylickich podawanych w wymienionym wyżej słowniku ortograficznym.
a) Cyrylickie (rosyjskie, ukraińskie, białoruskie, bułgarskie, serbskie i macedońskie) znaki: х щ ю я zgodnie z tradycją oddajemy w postaci dwuznaków ch šč ju ja.
b) Ukraińskie znaki и i ï oraz г ґ transliterujemy zgodnie z zasadami ich transkrypcji jako y i ji oraz h g.
12. Bibliografia – wzorcowe opisy dla prac polskich:
a) książek autorskich:
Klemensiewicz Zenon, 1953, Zarys składni polskiej, Warszawa.
Markowski Andrzej, 1992, Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, t. 1 i 2, Wrocław.
b) wydawnictw zbiorowych:
Typy tekstów. Zbiór studiów, red. Teresa Dobrzyńska, Warszawa 1992.
Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, red. Jerzy Bralczyk, Katarzyna Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001.
c) artykułów w tomach zbiorowych:
Mayenowa Maria Renata, 1971, Spójność tekstu a postawa odbiorcy, [w:] O spójności tekstu, red. Maria Renata Mayenowa, Wrocław, s. 189-205.
Ożóg Kazimierz, 1993, Ustna odmiana języka ogólnego, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2. Współczesny język polski, red. Jerzy Bartmiński, Wrocław, s. 87-100 [wyd. 2 jako Współczesny język polski, Lublin 2001].
d) artykułów w czasopismach:
Bogusławski Andrzej, 1988, Glosa do księgi aktów mowy, „Pamiętnik Literacki” 79, s. 103-124.
Karolak Stanisław, 1996, O semantyce aspektu (w dwudziestą rocznicę publikacji rozprawy F. Antinucciego i L. Gebert „Semantyka aspektu czasownikowego”), „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, t. 52, s. 9-56.
Pisarkowa Krystyna, 1974, O stosunkach między parataksą a hipotaksą. Na przykładzie polskich zdań przeciwstawnych i przyzwalających, „Język Polski” z. 2, s. 81-93.
13. W tekstach polskich odstępujemy od niektórych narodowych zasad pisowni stosowanych w bibliografiach angielskiej czy rosyjskiej, np. wielkich liter w tytułach prac angielskich i podwójnego ukośnika // w pracach rosyjskich, stosowanego dla wprowadzenia informacji o pracach zbiorowych i tytułach czasopism, w jakich znajdują się cytowane artykuły.
Piszemy więc:
Wierzbicka Anna, 1980a, The case of surface case...
Toporov Vladimir N., 2004, O ponjatii mesta, ego vnutrennich svjazjach, ego kontekste (značenie, smysl, etimologija), [w:] Jazyk kul’tury: semantyka i grammatika. K 80-letiju so dnija roždenija akademika Nikity Il’iča Tolstogo (1923–1996), Moskva: Izdatel’stvo “Indrik”, s. 12–106.
14. W artykułach pisanych po angielsku, rosyjsku i w pozostałych językach słowiańskich zachowujemy w bibliografii sposób pisania przyjęty w odnośnych tradycjach językowych.
15. Jeśli zawarta w bibliografii praca posiada numer DOI (digital object identifier – cyfrowy identyfikator dokumentu elektronicznego), podajemy go w opisie.
16. Tytuł wystąpienia poprzedza informacja o autorze:
a) imię i nazwisko (ew. imię, otczestwo, nazwisko)
b) ORCID
c) nazwa ośrodka akademickiego lub uniwersyteckiego,
d) miasto, kraj, które reprezentuje referent
e) e-mail
***
Правила оформления текстов тезисов
1. Объём текстов: объём тезисов, включая список использованной литературы, не должен превышать 3600 знаков (с пробелами).
2. Межстрочный интервал: 1,5.
3. Шрифт: Times New Roman.
4. Размер шрифта: основной текст – 12 пунктов, примечания – 10, список литературы – 10.
5. Название текста: выровненное по центру; малые заглавные буквы, без выделения жирным шрифтом.
6. Абзацный отступ: 1,25 см.
7. Выделение фрагментов текста: предусмотрены следующие формы выделения:
a) Наклонный шрифт (курсив): курсивом выделяем слова, которые приводятся в качестве примеров (слова, их дериваты, фразеологические обороты и др.); кроме того, курсивом записываются в тексте заглавия статей и книг;
б) кавычки-лапки („...“) применяем, приводя отрывки чужих высказываний (цитаты); если необходимо, то вводим также кавычки-ёлочки «...»;
в) марровские кавычки (‘xyz’): в такие кавычки заключаются метаязыковые выражения, объясняющие значения слов.
8. Имена приводим в полной форме! Отчество заменяем его инициалом.
9. В названиях цитируемых текстов и списке литературы слова (фамилии, имена, названия работ) из языков, использующих кириллицу, транслитерируем на латиницу (буква за букву), согласно правилам, указанным в орфографическом словаре (Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji. Opracowanie zasad pisowni i interpunkcji polskiej prof. Edward Polański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006).
10. В текстах резюме, которые пишутся латиницей, приводимые в качестве примеров нарицательные слова из языков, использующих кириллицу, транслитерируем на латиницу, согласно правилам, указанным в названном выше словаре. Напр. uvažitel’nyj, počtitel’nyj, delikatnyj, taktičnyj, skromnyj, vežlivo. Имена собственные из языков, использующих кириллицу, передаём двумя способами: в списке литературы – транслитерируем, в тексте тезисов – транскрибируем. Имена собственные из языков, использующих кириллицу, передаём двумя способами: в списке литературы – транслитерируем, в тексте тезисов – транскрибируем.
11. Отказываемся от некоторых правил транслитерации кириллических алфавитов, указанных в названном выше орфографическом словаре.
а) Кириллические (русские, украинские, белорусские, болгарские, сербские и македонские) знаки: буквы х, щ, ю, я согласно традиции записываем как ch, šč,ju,ja.
б) Украинские знаки и,i, ï, а также г, ґ передаём согласно правилам транскрипции как: y,i,ji,h,g.
12. Список литературы – образец для работ на польском языке:
a) авторские монографии:
Klemensiewicz Zenon, 1953, Zarys składni polskiej, Warszawa.
Markowski Andrzej, 1992, Leksyka wspólna różnym odmianom polszczyzny, t. 1 i 2, Wrocław.
б) сборники статей:
Typytekstów. Zbiór studiów, red. Teresa Dobrzyńska, Warszawa 1992.
Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, red. Jerzy Bralczyk, Katarzyna Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001.
в) статьи в сборниках:
Mayenowa Maria Renata, 1971, Spójność tekstu a postawa odbiorcy, [w:] O spójności tekstu, red. Maria Renata Mayenowa, Wrocław, s. 189-205.
Ożóg Kazimierz, 1993, Ustna odmiana języka ogólnego, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2. Współczesny język polski, red. Jerzy Bartmiński, Wrocław, s. 87-100 [wyd. 2 jako Współczesny język polski, Lublin 2001].
г) статьи в журналах:
Bogusławski Andrzej, 1988, Glosa do księgi aktów mowy, „Pamiętnik Literacki” 79, s. 103-124.
Karolak Stanisław, 1996, O semantyce aspektu (w dwudziestą rocznicę publikacji rozprawy F. Antinucciego i L. Gebert „Semantyka aspektu czasownikowego”), „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Językoznawczego”, t. 52, s. 9-56.
Pisarkowa Krystyna, 1974, O stosunkach między parataksą a hipotaksą. Na przykładzie polskich zdań przeciwstawnych i przyzwalających, „Język Polski” z. 2, s. 81-93.
13. В текстах на польском языке отказываемся от некоторых национальных правил, применяемых в библиографическом описании текстов на английском или русском языках, напр. от прописных букв в названиях статей на английском языке и двойной косой черты // в статьях на русском, применяемой при введении названий сборников и журналов, в которых находятся цитированные статьи.
Следовательно, пишем:
Wierzbicka Anna, 1980a, The case of surface case...
Toporov Vladimir N., 2004, O ponjatii mesta, ego vnutrennich svjazjach, ego kontekste (značenie, smysl, etimologija), [w:] Jazyk kul’tury: semantyka i grammatika. K 80-letiju so dnija roždenija akademika Nikity Il’iča Tolstogo (1923–1996), Moskva: Izdatel’stvo “Indrik”, s. 12–106.
14.В текстах на польском языке отказываемся от некоторых национальных правил, применяемых в библиографическом описании текстов на английском или русском языках, напр. от прописных букв в названиях статей на английском языке и двойной косой черты // в статьях на русском, применяемой при введении названий сборников и журналов, в которых находятся цитированные статьи.
15. Если работа, цитированная в тексте, имеет номер DOI (digitalobjectidentifier – цифровой идентификатор объекта), указываем его в описании данной работы в списке литературы.
16. Выше названия доклада должна быть размещена информация об авторе:
a) имя и фамилия (или имя, отчество, фамилия),
б) ORCID,
в) название научного института или университета,
г) город, страна, которую представляет докладчик,
д) e-mail.
