W dniu 30 listopada 2017 roku odbył się pierwszy wykład metodologiczny w nowym roku akademickim z cyklu „Inspiracje Metodologiczne” organizowany przez Zakład Metodologii Nauk Pedagogicznych WPiP. Zaproszonym Gościem był prof. dr hab. Krzysztof Rubacha. Wydarzenie odbyło się w budynku Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS. Jest to kontynuacja cieszących się dużą popularnością wśród pracowników i studentów Wydziału spotkań metodologicznych, organizowanych z inicjatywy pracowników Zakładu – dr hab. Stanisławy Byry i dr Marleny Dudy.
Wykład wygłosił prof. zw. dr hab. Krzysztof Rubacha, wybitny pedagog, autor licznych publikacji z zakresu metodologii badań społecznych. Tematem wykładu była próba analizy teoretycznych koncepcji i stanowisk metodologicznych dotyczących prac badawczych prowadzonych z uzyskaniem danych ilościowych i jakościowych. Tytuł wykładu: Badania ilościowe i jakościowe. Razem czy osobno? dokładnie odwzorowywał dylematy współczesnych badaczy z kręgu nauk społecznych, w tym pedagogiki.
Szczególnie interesowania prof. Krzysztofa Rubachy ogniskują się wokół zastosowania metod statystycznych w badaniach nad edukacją, a także wokół zbierania i analizy zarówno danych ilościowych, jak i jakościowych, opracowywania narzędzi badawczych oraz ogólnie procesem badawczym w naukach społecznych. Jest autorem podręcznika: „Metodologia badań nad edukacją” (Warszawa 2008/2011), a także licznych prac z zakresu pedeutologii, psychologii rozwojowej, szczególnie dotyczącej okresu wczesnej dorosłości. Jest współautorem pierwszego testu do pomiaru poczucia skuteczności wydanego przez Pracownię Narzędzi Badawczych KNP.
Dnia 13 marca 2017 roku odbył się kolejny wykład metodologiczny z cyklu „Inspiracje Metodologiczne” organizowany przez Zakład Metodologii Nauk Pedagogicznych WPiP. Wydarzenie odbyło się w budynku Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS.
Gościnnie wystąpił prof. zw. Bogusław Śliwerski, wybitny pedagog, autor licznych monografii z zakresu teorii wychowania, pedagogiki porównawczej, innowacji pedagogicznych oraz współczesnej myśli Pedagogicznej. Autor znaczących pozycji we współczesnej literaturze pedagogicznej: Edukacja (w)polityce. Polityka (w) edukacji (Kraków 2015); Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013); Współczesna myśl pedagogiczna. Znaczenie. Klasyfikacje. Badania (Kraków 2009), Współczesne teorie i nurty wychowania (Kraków 1998, IV wyd. 2006) czy Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu (Gdańsk 2007). Laureat tegorocznej Nagrody Prezesa Rady Ministrów za wybitny dorobek naukowy w dziedzinie pedagogiki. W swoim wykładzie pt „Błędy proceduralne i metodologiczne w badaniach społecznych” podjął aktualne problemy wynikające z nieznajomości współczesnych procedur uzyskiwania tytułu naukowego, szczególnie na poziomie rozprawy doktorskiej oraz najczęściej występujących w pracach naukowych błędów metodologicznych.
W trakcie prelekcji prof., Bogusław Śliwerski zwracał szczególną uwagę na miejsce pedagogiki i jej subdyscyplin w prowadzonych badaniach naukowych oraz ich normatywny charakter. Akcentował obecne w Polsce stałe niedocenianie nauk społecznych oraz powszechne przekonanie o niskim koszcie i jakości wykonywanych badań prowadzonych w ramach tej dziedziny. Do najczęściej występujących zaniedbań na tym gruncie zaliczył brak wymiernych efektów badań i łamanie podstawowej zasady w uprawianiu nauki – zgody na prowadzenie badań wedle wybranego paradygmatu. Podkreślał znaczenie porozumienia naukowców niż dążenia do jednomyślności w tym aspekcie. Druga część wykładu została poświęcona na analizę najczęściej występujących błędów w pedagogicznych rozprawach doktorskich. Profesor Śliwerski zwracał szczególną uwagę na niewystarczające walory poznawcze pisanych dysertacji w dziedzinie pedagogiki oraz ich niski poziom językowy. Postulował aby prowadzone prace, zarówno doktorskie jak i habilitacyjne charakteryzowały się wysokim poziomem merytorycznym i spójnym modelem teoretycznym. Pod względem metodologicznym podjął problematykę poprawnego dobory próby, trafności badań oraz dbałości o poprawne definiowanie i operacjonalizowania pojęć. Na zakończenie prof. Śliwerski podjął kwestię wyboru paradygmatów w badaniach społecznych oraz możliwe błędy wynikające z ich nieznajomości.
Dnia 15 grudnia 2016 roku odbyło się drugie spotkanie metodologiczne pt. „Pułapki metodologiczne w przebiegu procesów badawczych w naukach społecznych” zorganizowane przez Zakład Metodologii Nauk Pedagogicznych Instytutu Pedagogiki w ramach cyklu „Inspiracje Metodologiczne”. Wykład wygłosił prof. dr hab. Krzysztof Rubacha, specjalista i pasjonat metodologii nauk społecznych. Prof. Krzysztof Rubacha swoje szczególne zainteresowania ogniskuje wokół zastosowaniem metod statystycznych w badaniach nad edukacją, analizą i zbieraniem zarówno danych ilościowych, jak i jakościowych, opracowywaniem narzędzi badawczych oraz ogólnie procesem badawczym w naukach społecznych. Jest autorem podręcznika: „Metodologia badań nad edukacją” (Warszawa 2008/2011), a także licznych prac z zakresu pedeutologii, psychologii rozwojowej, szczególnie dotyczącej okresu wczesnej dorosłości. Jest współautorem pierwszego testu do pomiaru poczucia skuteczności wydanego przez Pracownię Narzędzi Badawczych KNP.
Spotkanie rozpoczęto od przywitania gościa przez Pana Dziekana Wydziału Pedagogiki i Psychologii UMCS prof. dra hab. Janusza Kirenkę oraz Panią Kierownik Zakładu Metodologii Nauk Pedagogicznych – dr hab. Stanisławę Byrę.
15 września 2016 roku odbył się warsztat pt. „Badania w działaniu” w ramach cyklu „Inspiracje Metodologiczne”. Warsztat został zorganizowany przez Zakład Metodologii Nauk Pedagogicznych i poprowadziła go dr hab. Hana Cervinkova, prof. DSW. Dr hab. Hana Cervinkova, prof. DSW to znakomita pedagog i etnolog, doceniany dydaktyk, popularyzator nauki. Badania w działaniu są specyficzną formą studiów nad społeczną sytuacją, w której znajduje się badacz, podejmujący badania z zamiarem poprawy jakości życia badanych, zarówno w osobistym, jak i wspólnotowym wymiarze. Dr hab. Hana Cervinkowa, prof. DSW wykorzystuje badania w działaniu w kontekście przestrzeni miejskiej, funkcjonowania osób niepełnosprawnych, nauczycieli oraz środowisk lokalnych. Jest zaangażowaną badaczką, kieruje obecnie pięcioma międzynarodowymi projektami (m. in. Horyzont 2020) oraz jednym w kraju. Aktywna zarówno na polu badawczym, jak i społecznym, promotorka badań w działaniu. Dr hab. Hana Cervinkova, prof. DSW uzyskała stopień doktora nauk filozoficznych na New School University w USA, który jest równoważny z polskim dyplomem doktora nauk humanistycznych w zakresie etnologii. Dysertację o tytule: „We’re Not Playing at Being Soldiers: An Ethnographic Study of the Czech Military and its Changing Relationship with the State and Society in the Period of Post-Socialist Transformation”, przygotowała pod kierunkiem Profesora Michaela Taussiga. Od 2003 roku pełniła obowiązki na stanowisku adiunkta na Wydziale Nauk Pedagogicznych DSW we Wrocławiu. Obecnie jest profesorem nadzwyczajnym tej Uczelni. Pełni funkcję prodziekana ds. międzynarodowej edukacji i badań.
