Redakcja informuje, że zgodnie z aktualnymi wytycznymi Ministerstwa Edukacji i Nauki, każdy artykuł naukowy przed publikacją na łamach Kultury i Historii jest anonimowo (blind review) recenzowany przez dwóch niezależnych recenzentów. Recenzenci nie są związani z tą samą jednostką akademicką, co autor.
Zanim artykuł trafi do recenzji, wstępnej oceny dokonuje zespół redakcyjny. Brane są pod uwagę takie kryteria, jak zgodność z tematyką pisma, dojrzałość aparatu badawczego, aparat naukowy, zawartość merytoryczna oraz oryginalność i nowatorskość. W momencie przejścia tekstu przez ocenę redakcyjną autorka/autor otrzymuje informację o decyzji wraz z sugerowanymi poprawkami. Następnie tekst przechodzi kontrolę antyplagiatową (redakcja współpracuje z portalem https://plagiat.pl/). W dalszej kolejności artykuł jest kierowany do recenzentów. O wyniku każdego z etapów prac autorka/autor informowani są na bieżąco.
O dopuszczeniu do druku decyduje ocena dwóch recenzentów. Jeśli recenzje są sporne, wtedy artykuł przesyłany jest do trzeciego recenzenta i w tej sytuacji o dopuszczeniu do druku decyduje trzecia, rozstrzygająca recenzja. Pod koniec danego roku Redakcja publikuje nazwiska recenzentów z dwóch ostatnich numerów.
Każdy przypadek nierzetelności (jak ghostwriting, guest autorship, plagiat czy autoplagiat) redakcja uznaje za przejaw nierzetelności naukowej i złamanie zasad etyki obowiązujących w nauce.
O stwierdzeniu takiego procederu informowane są odpowiednie organy, np. zwierzchnika autora danej organizacji zawodowej, w której pracuje. Wszelkie przejawy nierzetelności naukowej są dokumentowane i opublikowane na stronie czasopisma.
W kwestii dobrych praktyk i zasad etyki publikacyjnej redakcja „Kultury i Historii” stosuje się do zaleceń Committee on Publication Ethics (COPE).
Prośby o przedruk rozpatrywane są indywidualnie i realizowane za pomocą odpowiedniej umowy licencyjnej. Artykuły opublikowane w Kulturze i Historii są dostępne w wersji elektronicznej, w archiwum na stronie czasopisma.
Lorem ipsum dolor sit amet magna. Ut sodales, augue egestas vitae, nibh. Morbi felis neque, congue sem. Mauris leo. In hac habitasse platea dictumst. Nam interdum ipsum feugiat pulvinar:
Nulla posuere cubilia Curae, Donec pharetra nec, pede. Duis ornare egestas velit. Cras vitae metus. Donec sit amet neque scelerisque mauris id elit sed enim. Quisque euismod nulla nisl neque magna vel odio. Aenean sit amet tellus. Cum sociis natoque penatibus et enim. Etiam eu wisi. Maecenas eget velit. Suspendisse potenti. Quisque lobortis, massa in vehicula viverra. Ut sit amet neque magna pharetra hendrerit lacus. Aenean scelerisque, dui aliquam at, elit. Sed eu lobortis ut, blandit a, sollicitudin orci. Sed dolor. Nulla in nulla erat volutpat. Phasellus sapien eleifend adipiscing eget, blandit libero. Suspendisse lectus felis, ullamcorper at, vulputate leo ac libero. Nam ultrices. Nunc vitae faucibus erat. Aliquam consequat eu, posuere cubilia Curae, Cras id enim. Mauris vel hendrerit wisi. Nulla eleifend adipiscing elit.
Curabitur sed massa quis elit. Donec eleifend magna hendrerit tellus tortor, fermentum lobortis sed, rutrum in, dapibus vitae, faucibus turpis. Praesent quis pellentesque ut, dolor. Vivamus.
Bibliografia winna zawierać tylko te prace, które są cytowane w tekście i które zostały opublikowane lub przyjęte do druku. Pozycje bibliografii powinny być ułożone alfabetycznie, uwzględniając pierwsze litery nazwisk autorów.
Tytuły czasopism i książek pisane są czcionka pochyłą
Zamieszczane w tekście i przypisach tytuły książek, artykułów, dzieł sztuki oraz słowa w obcych językach proszę pisać czcionką pochyłą.
Artykuły w czasopismach:
Alves, P., Miranda, L., Morais, C. (2017). “The Influence of Virtual Learning Environments in Students’ Performance”. Universal Journal of Educational Research, 5 (3), 517-527.
Tam, gdzie jest to możliwe należy podać DOI (https://doi.org/).
Książki:
Bell, D. (2001). Introduction to cyberculture. London and New York: Tylor and Francis Group, Routledge.
Rozdziały w książkach:
Figueroa Sarriera, H. (2006). “Connecting the Selves: Computer-mediated Identification Processes”. [W] D. Silver, A. Massarini (red.), Critical Cybercultures Studies (97-106). New York University Press.
Inne artykuły, opublikowane w sieci:
Ventrella, J. (1995). Eukaryotic virtual reality: The emergent art of artificial life. Pobrane ze strony: http://www.ventrella.com/Alife/Eukaryotic.html