Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
1 października 2022 roku zmarł P r o f e s o r W o j c i e c h C h l e b d a, wybitny polski językoznawca, znany slawistom całego świata twórca nowatorskich koncepcji, autor ponad 300 prac z zakresu leksykologii, frazeologii, frazeografii, etnolingwistyki i przekładoznawstwa. Jego macierzystą uczelnią był Uniwersytet Opolski (wcześniej – Wyższa Szkoła Pedagogiczna), z którym związał się na ponad 50 lat, pełniąc różne funkcje, czuł się jednak zarazem członkiem ogólnopolskiej wspólnoty akademickiej i „naukowej międzynarodówki”. Aktywnie pracował w komisjach Międzynarodowego Komitetu Slawistów, w komitetach i komisjach PAN oraz PAU, w Radzie Języka Polskiego przy Prezydium PAN. Występował na licznych konferencjach krajowych i zagranicznych, był członkiem międzynarodowego konwersatorium EUROJOS, rad i kolegiów redakcyjnych.
Z naszym środowiskiem naukowym łączyły Go serdeczne więzy, nie tylko wspólnota zainteresowań i projekty badawcze. Jako osoba o wielkich zaletach umysłu i charakteru był zapraszany do udziału w wielu przewodach doktorskich oraz w postępowaniach habilitacyjnych i profesorskich, często uczestniczył w nich również „z urzędu” – był wszak przez dwie kadencje członkiem Centralnej Komisji do spraw Stopni i Tytułów Naukowych. Pełnił też funkcję członka Rady Naukowej czasopisma „Etnolingwistyka. Problemy Języka i Kultury”, ukazującego się na naszym Uniwersytecie.
Profesor Chlebda był nie tylko człowiekiem nauki, angażował się także w ważne sprawy współczesności, ponosząc tego konsekwencje (został np. internowany w stanie wojennym). Dążył, by nasz świat stawał się lepszy, wolny od nienawiści, przemocy, pogardy dla Innych. Szczególnie istotna była dla Niego etyka słowa, troska o ład i skuteczność komunikacji międzyludzkiej. Sam stanowił wzór odpowiedzialności za wypowiadane słowa i ich zgodności z czynami.
Każdy, kto z Nim obcował, czuł się w różny sposób obdarowany i doceniony – nic dziwnego, że teraz tak bardzo nam ciężko… Dobrze wiemy, co czują Jego Bliscy, Przyjaciele, Współpracownicy; łączymy się z nimi w bólu.
Społeczność akademicka Wydziału Filologicznego UMCS