Lata 70. minionego wieku to złota dekada kina amerykańskiego - wkracza w pełnoletniość, w czas młodości namiętnej, zachłannej na życie, na zmianę Ameryki i świata całego na lepsze - tak jak bohaterowie "Taksówkarza", "Hair", "Czasu Apokalipsy", "Wszystkich ludzi prezydenta", "Maratończyka", "Lotu nad kukułczym gniazdem", "Łowcy jeleni", "Chinatown"… W tym towarzystwie Vito Corleone mógł odczuwać trochę dyskomfort, znalazł się bowiem bardziej po stronie konserwatywno-patriarchalnej. Wyraźnie zawiedziony koncepcją sprawiedliwości wymierzanej w sali sądowej, stawia na własną - poszerzoną - rodzinę. W sytuacjach kryzysowych, zamiast liczyć na dziania naprawcze sędziów, policjantów czy detektywów, zdaje się na propozycje nie do odrzucenia, jakie składają jego wrogom sycylijscy ludzie honoru. Mafijny etos niczym zaraza plami amerykański mit. Ale to tylko złudzenie.
