|
Z przyjemnością informujemy, że podczas Uroczystego Posiedzenia Naukowego Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), które odbyło się w Krakowie w dniu 16 listopada br., dwoje przedstawicieli Instytutu Nauk o Ziemi i Środowisku UMCS zostało uhonorowanych godnością członkowską, zgodnie z uchwałą Walnego Zgromadzenia PAU podjętą 17 czerwca br.
Na członka zagranicznego wybrano prof. dr Jeana Poesena, profesora UMCS, emerytowanego profesora Katholieke Universiteit Leuven (Belgia). Z kolei na członka czynnego wybrano prof. dr hab. Marię Łanczont, emerytowaną profesor UMCS i wolontariuszkę naszej uczelni.
FOTO- i VIDEORELACJA Uroczystego Posiedzenia Naukowego PAU - 16 listopada 2024
Prof. dr Jean Poesen, geograf fizyczny i geomorfolog, prowadzi szeroko zakrojone badania z zakresu dynamiki sedymentacji stokowej i zbiornikowej, degradacji i erozji gleb, ich uwarunkowań środowiskowych oraz metod zapobiegania tym procesom. Zajmuje się również hydrologią obszarów stokowych, procesami pustynnienia, ochroną gleb i wód oraz geomorfologią eksperymentalną. Profesor Poesen uczestniczył w realizacji ponad stu projektów badawczych, z których wiele miało miejsce podczas licznych wizyt studyjnych w 47 krajach na pięciu kontynentach. Jego współpraca naukowa z pracownikami UMCS cechuje się długotrwałością i owocnymi rezultatami. Za swoje wybitne osiągnięcia naukowe został uhonorowany m.in. Medalem Alexandra von Humboldta przez Europejską Unię Geonauk (EGU) oraz Medalem Davida Lintona przyznawanym przez Brytyjskie Towarzystwo Geomorfologiczne. W 2014 roku prof. Jean Poesen otrzymał tytuł doktora honoris causa UMCS. Sylwetkę naukową prof. Poesena podczas grudniowego zebrania Wydziału IV Przyrodniczego PAU przedstawiła prof. dr hab. Maria Łanczont.
Prof. dr hab. Maria Łanczont jest geografem fizycznym, klimatologiem oraz profesorem nauk o Ziemi, specjalizującą się w geomorfologii, geologii, paleogeografii czwartorzędu. Jej zainteresowania naukowe początkowo ewoluowały od zagadnień bioklimatycznych do analiz morfometrycznych, czego zwieńczeniem była praca doktorska dotycząca morfometrii, obroniona w 1980 roku pod kierunkiem prof. Adama Malickiego. Z czasem jej uwaga skupiła się na geomorfologii i paleogeografii czwartorzędu, ze szczególnym uwzględnieniem badań nad lessami oraz ich stratygrafią na obszarze Polski i Ukrainy. Badania te odegrały kluczową rolę w zrozumieniu dynamiki sedymentologicznej i paleoekologicznej regionu karpackiego i perykarpackiego.
Badania naukowe prof. M. Łanczont wnoszą istotny wkład w korelację podziałów stratygraficznych oraz rekonstrukcję warunków środowiskowych w czwartorzędzie. Rozwinęła swoje zainteresowania również w kierunku geoarcheologii, badając wpływ środowiska przyrodniczego na rozwój kultur paleolitycznych i neolitycznych w Karpatach i na ich przedpolu. Jej prace dostarczają cennych informacji o uwarunkowaniach środowiskowych osadnictwa w plejstocenie, opierając się na kompleksowych badaniach lessowych stanowisk archeologicznych. Była kierownikiem lub wykonawcą ponad 20 grantów naukowych, a jej dorobek naukowy obejmuje ponad 500 publikacji. Oprócz działalności badawczej wykształciła znaczną liczbę magistrów i doktorów oraz odegrała kluczową rolę w organizacji polsko-ukraińskiej współpracy naukowej, m.in. poprzez seminaria terenowe poświęcone stratygrafii lessów oraz procesom glacjalnym i peryglacjalnym. Osiągnięcia prof. M Łanczont zostały docenione licznymi wyróżnieniami, w tym wyborem na członka korespondenta PAU w 2009 roku. Jej praca naukowa podkreśla znaczącą rolę w rozwoju wiedzy o procesach środowiskowych i stratygrafii czwartorzędu oraz zaangażowanie w interdyscyplinarne badania i współpracę międzynarodową. Jej sylwetkę naukową podczas grudniowego zebrania Wydziału IV Przyrodniczego PAU przedstawił prof. dr hab. Andrzej Kostrzewski.
Polska Akademia Umiejętności to jedna z najbardziej prestiżowych instytucji naukowych w Polsce, której historia sięga 1872 roku, kiedy to powstała jako Akademia Umiejętności z inicjatywy grona wybitnych uczonych. Po II wojnie światowej jej działalność została ograniczona, jednak pełną reaktywację przeprowadzono w 1989 roku, co pozwoliło przywrócić jej dawną pozycję w środowisku akademickim. PAU jest nie tylko instytucją naukową, ale także strażnikiem polskiego dziedzictwa intelektualnego. Jej misją jest rozwój nauki na najwyższym poziomie oraz popularyzacja wiedzy wśród szerokiego grona odbiorców.
Akademia składa się z sześciu wydziałów: Filologicznego, Historyczno-Filozoficznego, Nauk Ścisłych i Technicznych, Przyrodniczego, Lekarskiego oraz Twórczości Artystycznej. Wydziały te pełnią rolę interdyscyplinarnych forów wymiany myśli naukowej, organizując konferencje, sympozja oraz publikując liczne monografie i czasopisma naukowe. PAU odgrywa istotną rolę opiniotwórczą w polskim i międzynarodowym środowisku naukowym, wydając ekspertyzy oraz wspierając innowacyjne badania.
Członkostwo w PAU jest wyróżnieniem dla naukowców, których wkład w rozwój nauki został szeroko uznany. Najwyższą władzą Akademii jest Walne Zgromadzenie, w którego skład wchodzą członkowie czynni (maksymalnie 27 w każdym wydziale), członkowie korespondenci (zwykle 36 w każdym wydziale, z możliwością niewielkiego przekroczenia tego limitu) oraz członkowie zagraniczni, będący uznanymi naukowcami spoza Polski. Kandydaci na członków są wybierani na podstawie osiągnięć naukowych oraz rekomendacji innych uczonych, co dodatkowo podkreśla prestiż tej instytucji.
Działalność wydawnicza PAU ma kluczowe znaczenie dla popularyzacji nauki. Akademia publikuje zarówno serie monograficzne, jak i czasopisma, w tym m.in. „Rozprawy i Sprawozdania PAU”. Jej publikacje cieszą się uznaniem zarówno w kraju, jak i za granicą, przyczyniając się do propagowania wyników badań i wspierania wymiany myśli naukowej.
PAU prowadzi także szeroką współpracę międzynarodową, utrzymując kontakty z licznymi instytucjami naukowymi na całym świecie. Członkowie zagraniczni Akademii reprezentują różnorodne dziedziny wiedzy, co podkreśla jej międzynarodowy charakter. Działania PAU, zarówno w zakresie badań, jak i współpracy, mają istotny wpływ na rozwój nauki oraz ochronę dziedzictwa intelektualnego, czyniąc ją jednym z najważniejszych ośrodków akademickich w Polsce.
Źródło: Instytut Nauk o Ziemi i Środowisku UMCS
|
