Ta strona używa cookies
Ze względu na ustawienia Twojej przeglądarki oraz celem usprawnienia funkcjonowania witryny umcs.pl zostały zainstalowane pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie. Możesz to zmienić w ustawieniach swojej przeglądarki.
Miło nam poinformować, że w renomowanym czasopiśmie naukowym „Astronomy & Astrophysics” pojawi się artykuł prof. dr. hab. Krzysztofa Murawskiego i dr. Jerzego Kraśkiewicza z Zakładu Astrofizyki i Teorii Grawitacji UMCS oraz prof. Zdzisława Musielaka z University of Texas, w którym naukowcy proponują rozwiązanie jednego z centralnych problemów fizyki Słońca.
Naukowcy pokazują w artykule, że tzw. szybki wiatr słoneczny generowany jest przez turbulencje, które są stale widoczne przy powierzchni Słońca.
Wiatr słoneczny odkryty został ponad pół wieku temu poprzez obserwacje ogona komet. Do tego czasu sądzono, że przestrzeń międzyplanetarna wypełniona jest pustką. Tymczasem w okolicach okołobiegunowych Słońce wywiewa z siebie szybki wiatr słoneczny, który składa się głównie ze strumienia dodatnio naładowanych elektrycznie cząstek - protonów osiągających, jak na warunki ziemskie, zawrotną prędkość wynoszącą około 750 km/s, czyli 2700000 km/h. W czasie 1 s wiatr słoneczny pokonuje więc odległość z Lublina do Szczecina. Przyjmując, że samolot leci z prędkością 1000 km/s, można obliczyć, że wiatr słoneczny jest 2700 razy szybszy od samolotu.
Na Ziemi wiatr powstaje wskutek różnicy ciśnień - wiatr wieje z obszaru o wysokim ciśnieniu do obszaru o ciśnieniu niższym. Na Słońcu mechanizm ten ulega komplikacji wskutek istnienia pola magnetycznego, które może osiągać wartości ponad 6000 razy większe od tych na biegunie ziemskim.
Geneza wiatru nie została dotychczas wyjaśniona. Wyniki przedstawione w artykule są więc bardzo ważne dla społeczności fizyków Słońca, ale także mają znaczenie ogólniejsze - w kontekście istnienia wielu gwiazd podobnych do Słońca rozwiązujemy bowiem problem powstawania wiatru słonecznego na innych gwiazdach.