Miło nam poinformować, że 15 czerwca 2018 r. rozpoczyna się realizacja projektu, którego celem jest kompleksowe opracowanie materiałów zabytkowych pozyskanych w latach 80. XX w. na terenie Antykliny Rachowa oraz publikacja dotyczących ich wyników badań. Projekt dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, a jego koordynatorem jest dr hab. Anna Zakościelna z Instytutu Archeologii UMCS.
Nazwa zadania:
Kopiec 4 i 8, Kosin 10 – pracownie kultury łużyckiej na terenie wychodni krzemieni turońskich w Antyklinie Rachowa
Źródło finansowania:
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
Program:
Ochrona zabytków archeologicznych
Rodzaj zadania:
Opracowanie, wraz z obowiązkową publikacją książkową, wyników przeprowadzonych badań archeologicznych, w tym analiza i konserwacja pozyskanych w ramach tych badań zabytków
Numer zadania:
3356/18/FPK/NID
Wartość projektu:
103 600,00 PLN
Okres realizacji:
2018-2019 (w trakcie realizacji)
Realizacja zadania:
dr hab. Anna Zakościelna
Słowa kluczowe:
Antyklina Rachowa, surowce turońskie, krzemieniarstwo schyłkowe, kultura łużycka, epoka brązu i wczesna epoka żelaza
Systematyczne badania Archeologicznego Zdjęcia Polski, przeprowadzone w latach 80. XX w. na terenie Antykliny Rachowa, przyniosły odkrycie kilkudziesięciu stanowisk o charakterze osadniczo-pracownianym łączonych z kulturą łużycką, z których trzy – Kopiec, stan. 4 i 8 (AZP 84-74/103; 84-74/126), Kosin, stan 10 (AZP 86-75/140), gm. Annopol – zostały poddane rozpoznawczym badaniom wykopaliskowym. Wyniki tych badań i pozyskane materiały stanowią bazę źródłową projektu, którego celem jest pełne, interdyscyplinarne opracowanie materiałów archeologicznych z wymienionych wyżej stanowisk, położonych na terenie oraz w sąsiedztwie złóż krzemieni szarych turońskich – świeciechowskiego i gościeradowskiego. Wielkie ilości materiałów krzemiennych pozyskane w trakcie badań wskazują, iż dla ludności późnej kultury łużyckiej w prowincji wschodniej, skały krzemionkowe były nadal podstawowym surowcem do produkcji narzędzi, a rejon wychodni krzemieni turońskich był nie mniej intensywnie eksploatowany niż w eneolicie.
Dla realizacji zadania stworzono interdyscyplinarny zespół specjalistów dysponujący odpowiednim zapleczem naukowych i technicznym. Efektem planowanych badań będzie monograficzne opracowanie niezwykle ważne dla problematyki tzw. późnego krzemieniarstwa pradziejowego oraz popularyzacja wyników badań i idei ochrony dziedzictwa kulturowego.
 |
 |
