Losy słynnego „Brukselczyka” mogliśmy zobaczyć na dużym ekranie. Za nami premiera filmu dokumentalnego „Dziennikarz”, opowiadającego o Leopoldzie Ungerze. Wydarzenie odbyło się 23 stycznia 2019 r. w Centrum Kultury w Lublinie. Za scenariusz i reżyserię filmu odpowiada Mateusz Kasiak, doktorant nauk o mediach Wydziału Politologii UMCS. Projekt został zrealizowany w ramach Stypendium Prezydenta Miasta Lublin we współpracy z Pracownią Badań nad Instytutem Literackim w Paryżu UMCS.
Po premierze zorganizowane zostało spotkanie z twórcami obrazu. Gośćmi honorowymi byli Marek Unger, syn Leopolda Ungera oraz prof. Iwona Hofman, Dziekan Wydziału Politologii UMCS i przyjaciółka rodziny Ungerów.
„Dziennikarz”
scenariusz i reżyseria: Mateusz Kasiak
zdjęcia: Tomasz Biaduń, Artur Godziszewski
montaż i postprodukcja: Tomasz Biaduń, Dominika Biaduń, Mateusz Kasiak
współpraca merytoryczna: prof. Iwona Hofman, Pracownia Badań nad Instytutem Literackim w Paryżu, afiliowana przy Zakładzie Dziennikarstwa Wydziału Politologii UMCS w Lublinie
tłumaczenie: Roksana Słaby, Michalina Zawitkowska, Mateusz Kasiak
grafiki i napisy: Dominika Biaduń
produkcja: Tomasz Biaduń, Mateusz Kasiak
Patroni medialni i partnerzy: Miasto Lublin, „Gazeta Wyborcza”, „Le Soir”, Centrum Kultury w Lublinie, Wydział Politologii UMCS, fundacja „Pobliża”
Dokumentalny | Lublin, Belgia | 2018
Leopold Unger urodził się 12 sierpnia 1922 r. we Lwowie w rodzinie galicyjskich Żydów. Od września 1939 r. przebywał w Bukareszcie, gdzie przeżył II wojnę światową. W 1948 r. po przyjeździe do Warszawy rozpoczął pracę w „Życiu Warszawy”, pełniąc rozmaite funkcje, począwszy od depeszowca po sekretarza redakcji. Ważnym epizodem w biografii dziennikarskiej Ungera była misja korespondenta w Hawanie w czasie kryzysu nuklearnego w latach 1962–1963.
W atmosferze nagonki antysemickiej wraz z rodziną opuścił w 1969 r. Polskę i udał się do Belgii, gdzie podjął pracę w najważniejszym belgijskim dzienniku „Le Soir”. Leopold Unger uchodził za specjalistę w zakresie polityki Europy Wschodniej i komunizmu. Swoje artykuły podpisywał pseudonimem Pol Mathil. W latach 1976–1986 drukował w amerykańskim „International Herald Tribune”. Kolejnym bardzo ważnym etapem w życiu Leopolda Ungera była współpraca z miesięcznikiem „Kultura”, wydawanym przez Jerzego Giedroycia, oraz z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa.
Po 1989 r. zaczął pisywać felietony do „Gazety Wyborczej”. Jednocześnie, aż do śmierci, publikował w „Le Soir”. Zmarł 20 grudnia 2011 r. w Brukseli. Tam też został pochowany na cmentarzu żydowskim Kraainem.
Leopold Unger był światowej klasy dziennikarzem i publicystą o zdolnościach opiniotwórczego oglądu świata. Jego teksty wydano w formie zbiorów artykułów problemowych i publicystycznych. Warto wymienić choćby opracowania pt. „Orzeł i reszta” (Paryż, 1986), „Wypędzenie szatana” (Lublin, 2005). Unger wydał także swoją autobiografię pn. „Intruz” (Warszawa, 2001), w kontrowersyjny sposób ukazująca jego perspektywę oglądu świata i samego siebie – elementu rzeczywistości.
W 2009 roku za wybitne osiągnięcia dziennikarskie oraz kultywowanie dziedzictwa paryskiej „Kultury” został uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W tym samym roku odebrał nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich. W 2010 r. za „niesienie Polsce światła prawdy” otrzymał Orła Karskiego. Od 2013 roku rodzina dziennikarza we współpracy z Wydziałem Politologii UMCS funduje stypendium jego imienia, umożliwiając studentom i adeptom kierunków dziennikarskich odbywać staże w redakcjach, z którymi współpracował.
Źródło: Mateusz Kasiak
Zdjęcia: Łukasz Piękoś
