Centrum Języka Portugalskiego/Camões

Fados, Carlos Saura
Fados Carlosa Saury jest dokumentem muzycznym, poświęconym portugalskiej tradycji Fado. Po Flamenco w 1995 i nominowanym do Oskara w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny - Tango z 1998 roku, Carlos Saura dopełnia swoją trylogię filmem Fados (2007).
W filmie zaprezentowano różne rodzaje Fado (klasyczne, nowoczesne, fado z Lizbony, fado z Coimbry), jak również najpopularniejszych wykonawców, wśród których znaleźli się Amália Rodrigues, Ana Moura, Mariza, Camané, Cristina Branco.
Ainda há pastores, Jorge Pelicano
Są takie miejsca jak Casais de Folgosinhos, gdzie brakuje prądu, bieżącej wody a do niektórych miejsc można dojść tylko pieszo. Można zupełnie zatracić się w ciszy gór Serra da Estrela. To miejsce było kiedyś prawdziwym sanktuarium pasterzy... Obecnie, starzy odchodzą, młodzi uciekają, bojąc się podjęcia trudu bycia pasterzem. Hermínio ma 27 lat. Mówią, że jest pasterzem młodym, ale także najbardziej szalonym. Z radiem w ręku, samotnie przemierza góry, słuchając muzyki popularnego piosenkarza Quim Barreiros, którego bardzo chciałby poznać. Dźwięki muzyki pomagają mu uciec od życia w samotności. Do kiedy młody Hermínio będzie pasterzem?

Cztery filmy krótkometrażowe:

A casa das histórias, Carmen Castello-Branco
Ogród pełen liści brązowych i żółtych. Kopciuszek, rower, który sam się porusza. Tańczące liście na wietrze jesieni. Porozrzucane rekwizyty. Opowiadania. Dom opowieści.
Boris e Jeremias, Pedro Caldas
Puste przedmieścia. Ogrodnik Jeremiasz słyszy dobiegający z domu dzwoniący telefon. Sąsiadka z naprzeciwka przekazuje mu ważną informację. Borys wraca do domu na obiad. Jak każdego dnia Jeremiasz musi przygotować chłopcu obiad. Pralka nie działa, woda zalewa dom. Borys wracai do domu...

Por encanto/ Notas de outono, Carmen Castello-Branco
Bardzo krótki film. Czas oczekiwania na zielone światło dla pieszych. Na ulicy. Wielu ludzi. Patrzę. Czerwone światło. Czekam. Czekają. Patrzą, słuchają i czekają. Rozmawiają i patrzą. Zielone światło. Przechodzimy na druga stronę.
Que tenhas tudo o que desejas, Pedro Caldas
Czerwiec 1995 roku. Przyjaciele zapraszają Fernando na obiad, żeby uczcić jego odwagę: ofiarował się jako wolontariusz na misję do Bośni. Po kolacji z przyjaciółmi w Bairro Alto, młody żołnierz, jest świadkiem przemocy na tle rasowym. Pozostaje jednak biernym świadkiem.